10-07-2018, 22:38
To może ja się wypowiem, bo ostatnio odkryłam u siebie takiż problem...
Alkohol sporadycznie piłam od 16 roku życia. Raz na miesiąc jakieś piwo, dwa, czasem nawet rzadziej... Głównie w celu "rozruszania się" towarzyskiego - odwaga, pewność siebie itd.
W 2011r. powód picia się zmienił troszkę. Pewne zdarzenia życiowe, mega depresje, co raz jakieś tam piwko na zły nastrój..
Potem wakacje 2012 - (nie pracowałam, to były wakacje w czasie studiów) piwo kilka razy w tygodniu, po kilka, z pewnym użytkownikiem tegoż forumka /w wersji jeszcze działającej/. W trakcie studiów w tygodniu w ogóle nie piłam, za to w weekendy... praktycznie zawsze. Do momentu kiedy zaczęłam dodatkowo szkołę zaoczną, a potem studia zaoczone - wtedy w weekendy w ogóle nie piłam bo wiedziałam, że nie dam rady wstać następnego dnia na zajęcia.
Sytuacja się trochę pogorszyła od kiedy wyprowadziłam się z domu (w listopadzie ubiegłego roku). Wcześniej zdarzało mi się czasem wypić jakieś piwo samotnie w domu "do komputera", ale od czasu wyprowadzki działo się to częściej - 3-5 razy w tygodniu. A do tego oczywiście jakieś piątkowe czy sobotnie wyjście na miasto z facetem czy znajomymi. Nie pomagał fakt, że mój facet lubi sobie posmakować jakichś dziwacznych, nietypowych piw... Za każdym razem widząc jak on coś pije czułam psychiczną potrzebę wypicia alkoholu. Więc piłam.
Potem stresy w pracy, zwłaszcza na początku tego roku. Za każdym razem gdy byłam wkurzona lub zestresowana pracą - wypijałam sobie piwko w domu na rozluźnienie. I to tak jeszcze do niedawna.
Jakieś 2 tygodnie temu zaczęłam zauważać, że chyba coś jest nie teges. Zarządziłam w domu, że alkohol będziemy pić tylko w weekendy i nie chcę widzieć, jak mój facet pije piwo w środku tygodnia, bo źle to na mnie działa. Z początku w tajemnicy robiłam sobie drinki z wódką i z sokiem (CO ZA PATOLA), bojąc się, że to zauważy. (PATOLA X2)
W zeszłym tygodniu byłam na konsultacji u dietetyka. Pewna choroba niedawno wykryta sprawiła, że mam problemy z metabolizmem i chciałam coś z tym zrobić. Dostałam dietę na 6 tygodni i powiedziano mi, że podczas jej nie można pić alkoholu. W tym momencie poczułam przerażenie. Więc wiem, że coś jest nie tak skoro to poczułam. Nie pamiętam już kiedy miałam tak długą przerwę w alkoholu. Chyba przed 20-stką. Podczas dyskusji dietetyk zasugerowała mi, że może powinnam wybrać się do specjalisty od tych spraw...
Wyznaczyłam sobie 16. lipca za początek diety. Od tego czasu nie zamierzam pić alkoholu. Jakie to głupie, ale głównym powodem jest dla mnie chęć schudnięcia... Tak. Raz na jakiś czas mogę wypić jedną(!) lampkę czerwonego piwa. Żadnego piwa (które było chyba kur...de podstawą mojej diety od kilku miesięcy, mówiąc w żartach)
To będzie pierwszy raz, kiedy postanawiam sobie zarzucić alkohol. Nie jestem alkoholikiem, ale wiem, że mój sposób życia prowadzi(ł) do tego, by nim zostać.
Alkohol sporadycznie piłam od 16 roku życia. Raz na miesiąc jakieś piwo, dwa, czasem nawet rzadziej... Głównie w celu "rozruszania się" towarzyskiego - odwaga, pewność siebie itd.
W 2011r. powód picia się zmienił troszkę. Pewne zdarzenia życiowe, mega depresje, co raz jakieś tam piwko na zły nastrój..
Potem wakacje 2012 - (nie pracowałam, to były wakacje w czasie studiów) piwo kilka razy w tygodniu, po kilka, z pewnym użytkownikiem tegoż forumka /w wersji jeszcze działającej/. W trakcie studiów w tygodniu w ogóle nie piłam, za to w weekendy... praktycznie zawsze. Do momentu kiedy zaczęłam dodatkowo szkołę zaoczną, a potem studia zaoczone - wtedy w weekendy w ogóle nie piłam bo wiedziałam, że nie dam rady wstać następnego dnia na zajęcia.
Sytuacja się trochę pogorszyła od kiedy wyprowadziłam się z domu (w listopadzie ubiegłego roku). Wcześniej zdarzało mi się czasem wypić jakieś piwo samotnie w domu "do komputera", ale od czasu wyprowadzki działo się to częściej - 3-5 razy w tygodniu. A do tego oczywiście jakieś piątkowe czy sobotnie wyjście na miasto z facetem czy znajomymi. Nie pomagał fakt, że mój facet lubi sobie posmakować jakichś dziwacznych, nietypowych piw... Za każdym razem widząc jak on coś pije czułam psychiczną potrzebę wypicia alkoholu. Więc piłam.
Potem stresy w pracy, zwłaszcza na początku tego roku. Za każdym razem gdy byłam wkurzona lub zestresowana pracą - wypijałam sobie piwko w domu na rozluźnienie. I to tak jeszcze do niedawna.
Jakieś 2 tygodnie temu zaczęłam zauważać, że chyba coś jest nie teges. Zarządziłam w domu, że alkohol będziemy pić tylko w weekendy i nie chcę widzieć, jak mój facet pije piwo w środku tygodnia, bo źle to na mnie działa. Z początku w tajemnicy robiłam sobie drinki z wódką i z sokiem (CO ZA PATOLA), bojąc się, że to zauważy. (PATOLA X2)
W zeszłym tygodniu byłam na konsultacji u dietetyka. Pewna choroba niedawno wykryta sprawiła, że mam problemy z metabolizmem i chciałam coś z tym zrobić. Dostałam dietę na 6 tygodni i powiedziano mi, że podczas jej nie można pić alkoholu. W tym momencie poczułam przerażenie. Więc wiem, że coś jest nie tak skoro to poczułam. Nie pamiętam już kiedy miałam tak długą przerwę w alkoholu. Chyba przed 20-stką. Podczas dyskusji dietetyk zasugerowała mi, że może powinnam wybrać się do specjalisty od tych spraw...
Wyznaczyłam sobie 16. lipca za początek diety. Od tego czasu nie zamierzam pić alkoholu. Jakie to głupie, ale głównym powodem jest dla mnie chęć schudnięcia... Tak. Raz na jakiś czas mogę wypić jedną(!) lampkę czerwonego piwa. Żadnego piwa (które było chyba kur...de podstawą mojej diety od kilku miesięcy, mówiąc w żartach)
To będzie pierwszy raz, kiedy postanawiam sobie zarzucić alkohol. Nie jestem alkoholikiem, ale wiem, że mój sposób życia prowadzi(ł) do tego, by nim zostać.