16-10-2019, 13:02
No tak, pewne problemy psychiczne i psychologiczne powodują, że takie osoby nie mogą normalnie pracować, choć mają chęci do pracy. To jest jeden z powodów bezrobocia.
No. osoby z poważną depresją, z zaburzeniami nie są zdolne do wykonywania pracy, bo by sobie nie poradziły. U mnie raczej takich problemów nie było, choć był taki okres, jak jeździłem do roboty, do znajomego, który mnie zatrudnił, jak się musiałem męczyć psychicznie i było mi ciężko na psychice, jadąc do roboty. Wprawdzie to nie była depresja, ale nasilone natręctwa myślowe, które nie dawały spokoju, a do tego jakieś: obawy, smutek...
Zresztą przy DEPRESJI takie odczucia też są.
Ja też mogłem nie jeździć do miejsca pracy, jak było mi ciężko, ale chciałem coś zarabiać, a kasa się zawsze jakaś przydała. Choć i tak miałem niską stawkę godzinową, nie adekwatną do wykonywanej pracy, ale brałem to, co było. Zresztą byłem też przekonany, że jak sobie popracuje fizycznie, to mi się polepszy na psychice, ale wcale tak nie było i było nawet gorzej.
Gdybym miał poważniejszy stan psychiczny, depresja do tego, to ja też prawdopodobnie nie pracowałbym nigdzie, bo taki stan by mi na to nie pozwalał.
Ale jakoś sobie radziłem, chociaż i prace miałem tylko, okresową i nie zawsze codziennie.
Ludzie nie mają pracy z różnych przyczyn. Niektórzy nie pracują, bo im się zwyczajnie nie chce, i do tego wstawać o 6.00 rano i jeszcze gdzieś dojeżdżać daleko do miejsc pracy ( a niektórzy muszą gdzieś dojeżdżać, bo nie mają pracy na miejscu ), inni nie mają pracy stałej, tylko pracują "okresami".
Jest różnica, między: stałą, regularną pracą, a pracą nieregularną, okresową i dorywczą. Zależy od sytuacji. U mnie właśnie było i jest tak, że ja pracowałem w różnych miejscach, tam, gdzie tylko mogłem, ale nie miałem, NA STAŁE pracy, tylko na jakiś, krótki okres i tylko, dorywczo.
Umowy w miejscach pracy, z pewnych względów mi nie odpowiadały i lepiej wychodziłem na tym, pracując dorywczo.
Raz tylko, będąc na okresie próbnym, w zakładzie pracy, w moim mieście, pracowałem na umowie. Ale to tylko na trzy miesiące i to było wiele lat temu.
Potem już pracowałem bez umów i już nie w moim mieście, tylko poza moim miastem, w innych miejscowościach.
Raz trafiłem do takiego gościa, do firmy leśnej, który mieszka tu, nie tak daleko, na wsi i on mnie zatrudnił, ale okazało się, że nie bardzo wypłacał za prace.
To znaczy mi wypłacał, ale tylko dlatego, że się upominałem po kilka razy o swoją kasę z godzin wypracowanych i, z opóźnieniem wypłacał. Ale ja się dowiedziałem od kogoś, że innym pracownikom, których zatrudniał, czy jeszcze zatrudnia do prac, zalegał z wypłatami, i to za pół roku nawet. Wypłacał tylko same "zaliczki" tym pracownikom, a większości kwot z wypłat nie wypłacał. Podobno ( ale to tylko z tego, co ja słyszałem ), kilku pracownikom zalegał po kilkanaście tysięcy złotych za wykonaną prace i tego nie wypłacał.
Ja dlatego zrezygnowałem u niego z pracy, bo nie chciałem być w takiej samej sytuacji. Nie chciałem się potem z takim użerać.
Więc długo tam i tak nie popracowałem.
No. osoby z poważną depresją, z zaburzeniami nie są zdolne do wykonywania pracy, bo by sobie nie poradziły. U mnie raczej takich problemów nie było, choć był taki okres, jak jeździłem do roboty, do znajomego, który mnie zatrudnił, jak się musiałem męczyć psychicznie i było mi ciężko na psychice, jadąc do roboty. Wprawdzie to nie była depresja, ale nasilone natręctwa myślowe, które nie dawały spokoju, a do tego jakieś: obawy, smutek...
Zresztą przy DEPRESJI takie odczucia też są.
Ja też mogłem nie jeździć do miejsca pracy, jak było mi ciężko, ale chciałem coś zarabiać, a kasa się zawsze jakaś przydała. Choć i tak miałem niską stawkę godzinową, nie adekwatną do wykonywanej pracy, ale brałem to, co było. Zresztą byłem też przekonany, że jak sobie popracuje fizycznie, to mi się polepszy na psychice, ale wcale tak nie było i było nawet gorzej.
Gdybym miał poważniejszy stan psychiczny, depresja do tego, to ja też prawdopodobnie nie pracowałbym nigdzie, bo taki stan by mi na to nie pozwalał.
Ale jakoś sobie radziłem, chociaż i prace miałem tylko, okresową i nie zawsze codziennie.
Ludzie nie mają pracy z różnych przyczyn. Niektórzy nie pracują, bo im się zwyczajnie nie chce, i do tego wstawać o 6.00 rano i jeszcze gdzieś dojeżdżać daleko do miejsc pracy ( a niektórzy muszą gdzieś dojeżdżać, bo nie mają pracy na miejscu ), inni nie mają pracy stałej, tylko pracują "okresami".
Jest różnica, między: stałą, regularną pracą, a pracą nieregularną, okresową i dorywczą. Zależy od sytuacji. U mnie właśnie było i jest tak, że ja pracowałem w różnych miejscach, tam, gdzie tylko mogłem, ale nie miałem, NA STAŁE pracy, tylko na jakiś, krótki okres i tylko, dorywczo.
Umowy w miejscach pracy, z pewnych względów mi nie odpowiadały i lepiej wychodziłem na tym, pracując dorywczo.
Raz tylko, będąc na okresie próbnym, w zakładzie pracy, w moim mieście, pracowałem na umowie. Ale to tylko na trzy miesiące i to było wiele lat temu.
Potem już pracowałem bez umów i już nie w moim mieście, tylko poza moim miastem, w innych miejscowościach.
Raz trafiłem do takiego gościa, do firmy leśnej, który mieszka tu, nie tak daleko, na wsi i on mnie zatrudnił, ale okazało się, że nie bardzo wypłacał za prace.
To znaczy mi wypłacał, ale tylko dlatego, że się upominałem po kilka razy o swoją kasę z godzin wypracowanych i, z opóźnieniem wypłacał. Ale ja się dowiedziałem od kogoś, że innym pracownikom, których zatrudniał, czy jeszcze zatrudnia do prac, zalegał z wypłatami, i to za pół roku nawet. Wypłacał tylko same "zaliczki" tym pracownikom, a większości kwot z wypłat nie wypłacał. Podobno ( ale to tylko z tego, co ja słyszałem ), kilku pracownikom zalegał po kilkanaście tysięcy złotych za wykonaną prace i tego nie wypłacał.
Ja dlatego zrezygnowałem u niego z pracy, bo nie chciałem być w takiej samej sytuacji. Nie chciałem się potem z takim użerać.
Więc długo tam i tak nie popracowałem.
Jestem sobie.