Już słabo pamiętana czy właściwie zapomniana akcja wysłania sióstr zakonnych do obozów pracy w latach 1954-1956. Były to zakonnice ze zgromadzeń na Dolnym i Górnym Śląsku.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Komunistyc...h_w_Polsce
https://www.researchgate.net/publication..._1954-1956
Postanowienie o ich umieszczeniu podpisał Józef Cyrankiewicz. Zakonnice zostały oskarżone o rewizjonizm niemiecki.
Skonfiskowano ich majątek kościelny. Obiecywano zwrócenie po zakończonej akcji reedukacji ale ze słowa się nie wywiązano.
Przy czym dla tamtej władzy w zasadzie nie istniało coś takiego jak majątek zakonny, czy własny więc nie miano oporów przed znacjonalizowaniem ich dóbr dla tzw dobra ogółu.
Siostry zakonne upominały się o Polaków, Ślązaków, niektórych Niemców ( chodziło przede wszystkim o kobiety i dzieci). Słyszano że w tych obozach bije się ludzi, gwałci kobiety, głodzi się, panują choroby zakaźne, dochodzi do tortur, egzekucji a władza o tych obozach kłamie. Słyszano że wykorzystuje się je głównie z niskich pobudek, chęci odreagowania, powodów politycznych czyli zwalczania wszelkiej opozycji antykomunistycznej oraz wykorzystuje po prostu jako darmową siłę roboczą pod wymyślonymi pretekstami.
Krążyły różne informacje że rzadko kiedy udowadniano rzeczywistymi winę osadzonego, poza oczywistymi przypadkami.
Zakonnicom też nie podobała się masowa, przymusowa akcja przesiedleńcza Niemców z terenów Polski.
Chodziło o to że w jej trakcie rabuje się te majątki, upokarza się tych ludzi, są dla zabawy gonieni, kobiety czy młode dziewczyny były gwałcone, zabijano nie raz na miejscu a większości z tych rzeczy ówczesna władza komunistyczna razem z wysłannikami ZSRR ukrywała czy też manipulowała.
Zakonnice apelowały żeby umożliwić tym ludziom emigracje czy też zapewnić jakiś transport i po prostu wywieźć do Niemiec, specjalnie się ich przetrzymuje po to żeby się zabawić, dla uciechy towarzyszy polskich i sowieckich.
To właśnie wtedy nazywano rewizjonizmem niemieckim aczkolwiek padały też i inne określenia. Wracano do zarzutów kolaboracji całego kościoła z Niemcami, bazując na niewiedzy oraz emocjach. Próbując przekonać że rożne zgromadzenia chrześcijańskie to jest miejsce skrywanego co najmniej faszyzmu jeśli nie nazizmu, że właściwie to cześć duchowych nie jest w stanie się pogodzić że III Rzesza, Adolf Hitler i nazizm przegrały ostateczną batalie.
Wypuszczano różne plotki i paszkwile takę o zgromadzeniu tych sióstr zakonnych. Między innymi że to takie niby Polki a bardziej Niemki. Tego typu dezinformacja trafiała niestety społecznie na dość podatny grunt.
Grano na strachu wojennych, wyszukiwaniu niedobitków nazistów, bo jak się znowu odbudują to znowu zorganizują nam piekło na ziemi, a tym razem może nie zakończyć się wyzwoleniem itd.
Wobec takiej kampami, takich zarzutów, praca przymusowa w kontrolowanych ośrodkach jawiła się czy miała jawić jako właściwie akt łaski czy wręcz dobroci. Bo co robiono podczas wojny z kolaborantami? Były wyroki śmierci.
Podczas tych dwóch lat przeprowadzono na tych zakonnicach akcje indoktrynacji by nie powiedzieć prania mózgu. Niektóre były skrajnie zastraszone i znerwicowane.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Komunistyc...h_w_Polsce
https://www.researchgate.net/publication..._1954-1956
Postanowienie o ich umieszczeniu podpisał Józef Cyrankiewicz. Zakonnice zostały oskarżone o rewizjonizm niemiecki.
Skonfiskowano ich majątek kościelny. Obiecywano zwrócenie po zakończonej akcji reedukacji ale ze słowa się nie wywiązano.
Przy czym dla tamtej władzy w zasadzie nie istniało coś takiego jak majątek zakonny, czy własny więc nie miano oporów przed znacjonalizowaniem ich dóbr dla tzw dobra ogółu.
Siostry zakonne upominały się o Polaków, Ślązaków, niektórych Niemców ( chodziło przede wszystkim o kobiety i dzieci). Słyszano że w tych obozach bije się ludzi, gwałci kobiety, głodzi się, panują choroby zakaźne, dochodzi do tortur, egzekucji a władza o tych obozach kłamie. Słyszano że wykorzystuje się je głównie z niskich pobudek, chęci odreagowania, powodów politycznych czyli zwalczania wszelkiej opozycji antykomunistycznej oraz wykorzystuje po prostu jako darmową siłę roboczą pod wymyślonymi pretekstami.
Krążyły różne informacje że rzadko kiedy udowadniano rzeczywistymi winę osadzonego, poza oczywistymi przypadkami.
Zakonnicom też nie podobała się masowa, przymusowa akcja przesiedleńcza Niemców z terenów Polski.
Chodziło o to że w jej trakcie rabuje się te majątki, upokarza się tych ludzi, są dla zabawy gonieni, kobiety czy młode dziewczyny były gwałcone, zabijano nie raz na miejscu a większości z tych rzeczy ówczesna władza komunistyczna razem z wysłannikami ZSRR ukrywała czy też manipulowała.
Zakonnice apelowały żeby umożliwić tym ludziom emigracje czy też zapewnić jakiś transport i po prostu wywieźć do Niemiec, specjalnie się ich przetrzymuje po to żeby się zabawić, dla uciechy towarzyszy polskich i sowieckich.
To właśnie wtedy nazywano rewizjonizmem niemieckim aczkolwiek padały też i inne określenia. Wracano do zarzutów kolaboracji całego kościoła z Niemcami, bazując na niewiedzy oraz emocjach. Próbując przekonać że rożne zgromadzenia chrześcijańskie to jest miejsce skrywanego co najmniej faszyzmu jeśli nie nazizmu, że właściwie to cześć duchowych nie jest w stanie się pogodzić że III Rzesza, Adolf Hitler i nazizm przegrały ostateczną batalie.
Wypuszczano różne plotki i paszkwile takę o zgromadzeniu tych sióstr zakonnych. Między innymi że to takie niby Polki a bardziej Niemki. Tego typu dezinformacja trafiała niestety społecznie na dość podatny grunt.
Grano na strachu wojennych, wyszukiwaniu niedobitków nazistów, bo jak się znowu odbudują to znowu zorganizują nam piekło na ziemi, a tym razem może nie zakończyć się wyzwoleniem itd.
Wobec takiej kampami, takich zarzutów, praca przymusowa w kontrolowanych ośrodkach jawiła się czy miała jawić jako właściwie akt łaski czy wręcz dobroci. Bo co robiono podczas wojny z kolaborantami? Były wyroki śmierci.
Podczas tych dwóch lat przeprowadzono na tych zakonnicach akcje indoktrynacji by nie powiedzieć prania mózgu. Niektóre były skrajnie zastraszone i znerwicowane.