Zapomniana bitwa Francji z Niemcami podczas II wojny światowej
https://tech.wp.pl/w-1939-roku-gineli-wa...006235456a
https://pl.wikipedia.org/wiki/Pa%C5%84stwa_Osi
Francja jakoś starała się wypełnić swoje sojusznicze zobowiązania wobec Polski, oczywiście to nie było to na co liczyli Polacy. To taki plan minimum.
Francja miała drugą najsilniejszą armie lądową w Europie, po ZSRR, silniejszą od tej niemieckiej, przynajmniej na początku II wojny światowej.
Jednak trzeba też pamiętać że poza Niemcami, Francja musiała by się mierzyć z innymi państwami Osi. Lista sojuszników nie była taka znowu mała. Po stronie III Rzeszy opowiedziało się ZSRR, Włochy, Japonia, Iran, Irak, Rumunia, Węgry.
Hiszpania nie przystąpiła do państw Osi, grała na dwa fronty. Byli zmęczeni po wyniszczającej wojnie domowej jednak i tak generał Franco się wahał. Był kuszony przez wysłanników Hitlera. Miał też w końcu pewne zobowiązania wobec niego.
III Rzesza uczestniczyła w wojnie domowej pomagając wygrać Franco.
Choćby tylko część sojuszników pomogła III Rzeszy, Francja była by bez szans. Najprawdopodobniej zrujnowali by im cały kraj.
Co jeszcze miało znaczenie?
Wydaje się że również morale.
Niemcy przez co najmniej 6 lat byli karmieni retoryką krzywdy, rewanżu, zwycięstwa, udowodnienia swoich racji. Utrzymywano ich w przekopaniu że nie przegrali I wojny światowej tylko zostali oszukani, padli ofiarą spisku. Wmawiano im że już byli na drodze do stania się potęgą, niewiele zabrakło i jest potrzebna dogrywka bo w ich mniemaniu II wojna światową była dogrywką za I wojnę.
Trzeba też dodać że to nie tylko efekt 6 lat poprzedzających II wojnę światowa, bo generalnie w różnym stopniu, bez względu kto tam rządził już od 1918 roku.
za Republiki Weimarskiej uprawiano tego rodzaju propagandę tyle że można powiedzieć że w porównaniu do tej w wykonaniu III Rzeszy można ją nazwać nawet umiarkowaną.
Silne znaczenie miało też wielki kryzys gospodarczy z 1929 roku w którym Niemcy obok USA, i Polski ucierpiały najbardziej.
Zaczęto w Niemczech myśleć że kryzys został sztucznie wywołany i że wywołano go głównie przeciwko Niemcom, żeby ich pogrążyć, żeby nie zdążyli się odbudować. Niemcy mieli bardzo duże pretensje do Amerykanów.
Co najmniej części Niemcom jeśli nie większości wydawało się że znajdują się w centrum zainteresowania świata, wszyscy się ich boją, źle im życzą, ciągle zawiązują jakieś tajne spiski. Ze jak nie podejmą silnych, zdecydowanych kroków, to Niemiec w ogóle nie będzie. Obiecywano im że dzięki II wojnę światowej upokorzą wszystkich wrogów a lista była długa, staną się supermocarstwem a może i opanują nawet cały świat. Wmawiano że Niemcy tworzą wyjątkową rasę która jest predestynowana do sprawowania kontroli nad innymi pastwami i narodami, mają dziejową wręcz mesjanistyczną misje. Nawet próbowano stawiać znak równości między wolą Boga a wolą Niemca, w gruncie rzeczy miało być to samo.
To powodowało że Niemcy czy też jakaś ich część rwała się do walki, nie mogli się doczekać, pałali wręcz żądza grabienia, mordu.
Inna rzecz że wszelkie inne poglądy, choćby niechęć do wojny były traktowana jak zdrada narodowa, takiej osobie miała się należeć śmierć, zastanawiano po co w takim razie żyje. Straszono egzekucjami, w przypływie tzw wspaniałomyślności koloniami karnymi, obozami koncentracyjnymi, odbieraniem praw obywatelskich, publicznych, życiu w ciągłej infamii która przeleje się nawet na następne pokolenia.
Dla niektórych Niemców to było jak deklaracja że jest się żydem nawet mimo rzeczywistego pochodzenia no bo wykreowano pogląd że żydzi słyną wręcz z tchórzostwa, jest to ich charakterystyczna, immanentna cecha.
We Francji tego typu propagandy nie było. Wiedziano że trzeba się zbroić, mieć silną armie, zawierać sojusze ale że trzeba robić praktycznie wszystko żeby wojny nie było. Skupić się na spokojnym rozwoju gospodarczym.
I wojna dla Francuzów była wielką traumą która im nie przechodziła mimo że nie byli państwem przegranym, daleko im było do państw które poniosły największe straty, ich gospodarka nie poniosła aż takich strat jak w wielu innych krajach, nie popadli w aż taki kryzys, i w miarę szybko wychodzi z powojennych kłopotów.
Po I wojnie to Francuzi obok Amerykanów i Brytyjczyków decydowali o powojennym ładzie światowym, to z nimi ustalano różne porozumienia międzynarodowe.
Negatywne odczucia Francuzów związane z I wojną jednak nie przekuwano w nastroje bojowe, wojenne, spiskowe, nie generowało tego typu psychologiczno-emocjonalnej potrzeby.
https://tech.wp.pl/w-1939-roku-gineli-wa...006235456a
https://pl.wikipedia.org/wiki/Pa%C5%84stwa_Osi
Francja jakoś starała się wypełnić swoje sojusznicze zobowiązania wobec Polski, oczywiście to nie było to na co liczyli Polacy. To taki plan minimum.
Francja miała drugą najsilniejszą armie lądową w Europie, po ZSRR, silniejszą od tej niemieckiej, przynajmniej na początku II wojny światowej.
Jednak trzeba też pamiętać że poza Niemcami, Francja musiała by się mierzyć z innymi państwami Osi. Lista sojuszników nie była taka znowu mała. Po stronie III Rzeszy opowiedziało się ZSRR, Włochy, Japonia, Iran, Irak, Rumunia, Węgry.
Hiszpania nie przystąpiła do państw Osi, grała na dwa fronty. Byli zmęczeni po wyniszczającej wojnie domowej jednak i tak generał Franco się wahał. Był kuszony przez wysłanników Hitlera. Miał też w końcu pewne zobowiązania wobec niego.
III Rzesza uczestniczyła w wojnie domowej pomagając wygrać Franco.
Choćby tylko część sojuszników pomogła III Rzeszy, Francja była by bez szans. Najprawdopodobniej zrujnowali by im cały kraj.
Co jeszcze miało znaczenie?
Wydaje się że również morale.
Niemcy przez co najmniej 6 lat byli karmieni retoryką krzywdy, rewanżu, zwycięstwa, udowodnienia swoich racji. Utrzymywano ich w przekopaniu że nie przegrali I wojny światowej tylko zostali oszukani, padli ofiarą spisku. Wmawiano im że już byli na drodze do stania się potęgą, niewiele zabrakło i jest potrzebna dogrywka bo w ich mniemaniu II wojna światową była dogrywką za I wojnę.
Trzeba też dodać że to nie tylko efekt 6 lat poprzedzających II wojnę światowa, bo generalnie w różnym stopniu, bez względu kto tam rządził już od 1918 roku.
za Republiki Weimarskiej uprawiano tego rodzaju propagandę tyle że można powiedzieć że w porównaniu do tej w wykonaniu III Rzeszy można ją nazwać nawet umiarkowaną.
Silne znaczenie miało też wielki kryzys gospodarczy z 1929 roku w którym Niemcy obok USA, i Polski ucierpiały najbardziej.
Zaczęto w Niemczech myśleć że kryzys został sztucznie wywołany i że wywołano go głównie przeciwko Niemcom, żeby ich pogrążyć, żeby nie zdążyli się odbudować. Niemcy mieli bardzo duże pretensje do Amerykanów.
Co najmniej części Niemcom jeśli nie większości wydawało się że znajdują się w centrum zainteresowania świata, wszyscy się ich boją, źle im życzą, ciągle zawiązują jakieś tajne spiski. Ze jak nie podejmą silnych, zdecydowanych kroków, to Niemiec w ogóle nie będzie. Obiecywano im że dzięki II wojnę światowej upokorzą wszystkich wrogów a lista była długa, staną się supermocarstwem a może i opanują nawet cały świat. Wmawiano że Niemcy tworzą wyjątkową rasę która jest predestynowana do sprawowania kontroli nad innymi pastwami i narodami, mają dziejową wręcz mesjanistyczną misje. Nawet próbowano stawiać znak równości między wolą Boga a wolą Niemca, w gruncie rzeczy miało być to samo.
To powodowało że Niemcy czy też jakaś ich część rwała się do walki, nie mogli się doczekać, pałali wręcz żądza grabienia, mordu.
Inna rzecz że wszelkie inne poglądy, choćby niechęć do wojny były traktowana jak zdrada narodowa, takiej osobie miała się należeć śmierć, zastanawiano po co w takim razie żyje. Straszono egzekucjami, w przypływie tzw wspaniałomyślności koloniami karnymi, obozami koncentracyjnymi, odbieraniem praw obywatelskich, publicznych, życiu w ciągłej infamii która przeleje się nawet na następne pokolenia.
Dla niektórych Niemców to było jak deklaracja że jest się żydem nawet mimo rzeczywistego pochodzenia no bo wykreowano pogląd że żydzi słyną wręcz z tchórzostwa, jest to ich charakterystyczna, immanentna cecha.
We Francji tego typu propagandy nie było. Wiedziano że trzeba się zbroić, mieć silną armie, zawierać sojusze ale że trzeba robić praktycznie wszystko żeby wojny nie było. Skupić się na spokojnym rozwoju gospodarczym.
I wojna dla Francuzów była wielką traumą która im nie przechodziła mimo że nie byli państwem przegranym, daleko im było do państw które poniosły największe straty, ich gospodarka nie poniosła aż takich strat jak w wielu innych krajach, nie popadli w aż taki kryzys, i w miarę szybko wychodzi z powojennych kłopotów.
Po I wojnie to Francuzi obok Amerykanów i Brytyjczyków decydowali o powojennym ładzie światowym, to z nimi ustalano różne porozumienia międzynarodowe.
Negatywne odczucia Francuzów związane z I wojną jednak nie przekuwano w nastroje bojowe, wojenne, spiskowe, nie generowało tego typu psychologiczno-emocjonalnej potrzeby.