Jak kiedyś wyglądała Izbica? Materiały z 1940 r.
https://www.youtube.com/watch?v=X5BdsqkkedE
Ludność Izbicy w 95 % stanowili wtedy Żydzi.
W propagandzie niektórych ugrupowań pojawiały się mocne oceny tego stanu rzeczy choćby że Żydzi ukradli Polakom Izbice, że skolonizowali Izbice i coraz bardziej kolonizują Polskę.
Czasami tak też myślała społeczność tamtego regionu w pewnej części, ciężko powiedzieć jednoznacznie w jakiej. Uważali że to oni powinni być na miejscu Żydów i to przez nich źle im się żyje.
Niektórzy uważali ze to tak naprawdę oni utrzymują Żydów i poprzednie polskie pokolenia, ich przodkowie też utrzymywali poprzez to że kupują u nich w sklepach, Żydzi zwykle handlują płodami rolnymi a czasami także i innymi produktami.
Poprzez korzystanie z lekarzy, usług prawniczych, adwokackich, szynków itd. Według nich powinni więcej robić dla kraju i dla Polaków.
Polaków i Żydów najczęściej oddzielała bariera językowa.
Żyli jednocześnie ze sobą a jakby obok, jednocześnie znali się i nie znali. Ogólnie dość podejrzliwie patrzyli na siebie, nie było to takie znowu jednostronne. Polacy czuli ze Żydzi ich właściwie nie lubią, że może się tylko tolerują.
Tu opisuje raczej najczęściej spotykane postawach, nie to że nie istniały w ogóle całkowicie inne.
To zależało głównie od polityki oraz krajowej i światowej ekonomii jak i też indywidualnego podejścia, usposobienia, charakteru.
Raczej należało by wspomnieć że zdarzało się że jak dzieci był niegrzeczne to matki, ojcowie czy inne opiekunowie straszyły je Żydem. Teksty typu " jak będziesz dalej niegrzeczny to zobaczysz że przyjdzie Żyd i Cię zabierze" przeszły do ówczesnej klasyki. To się poniekąd wiązało z dość znanymi i popularnymi legendami o porwaniach żydowskich dzieci na mace, o upuszczaniu krwi, demonicznych czy satanistycznych rytuałach czy nawet eksperymentach medycznych.
Dzieci czy czasami nastolatkowie dla rozrywki i z nudów rzucały kamieniami w Żydów. Żydzi je później gonili, one uciekały i się chowały. Dorośli też się z tego nie raz cieszyli. Dotyczyło to szczególnie tych którzy najbardziej się wyróżniali czyli ortodoksów, w tradycyjnych strojach.
Urządzano sobie też czasami konkursy kto podejdzie Żyda, zaskoczy go i pociągnie za pejsy, brodę tak żeby się zdenerwował czy zrzuci mu kapelusz. Niektórzy z procy próbowali trafić w ten kapelusz tak żeby jednocześnie spadł. Najlepiej jak Żyd był w ruchu bo wtedy wyższy poziom trudności.
Tak niestety było, tylko mało się o tym mówi. Zwyczajnie o tej części polskiej historii nie chce się pamiętać i jakoś się ją wypiera.
Ja to znam z opowieści własnych dziadków.
https://www.youtube.com/watch?v=X5BdsqkkedE
Ludność Izbicy w 95 % stanowili wtedy Żydzi.
W propagandzie niektórych ugrupowań pojawiały się mocne oceny tego stanu rzeczy choćby że Żydzi ukradli Polakom Izbice, że skolonizowali Izbice i coraz bardziej kolonizują Polskę.
Czasami tak też myślała społeczność tamtego regionu w pewnej części, ciężko powiedzieć jednoznacznie w jakiej. Uważali że to oni powinni być na miejscu Żydów i to przez nich źle im się żyje.
Niektórzy uważali ze to tak naprawdę oni utrzymują Żydów i poprzednie polskie pokolenia, ich przodkowie też utrzymywali poprzez to że kupują u nich w sklepach, Żydzi zwykle handlują płodami rolnymi a czasami także i innymi produktami.
Poprzez korzystanie z lekarzy, usług prawniczych, adwokackich, szynków itd. Według nich powinni więcej robić dla kraju i dla Polaków.
Polaków i Żydów najczęściej oddzielała bariera językowa.
Żyli jednocześnie ze sobą a jakby obok, jednocześnie znali się i nie znali. Ogólnie dość podejrzliwie patrzyli na siebie, nie było to takie znowu jednostronne. Polacy czuli ze Żydzi ich właściwie nie lubią, że może się tylko tolerują.
Tu opisuje raczej najczęściej spotykane postawach, nie to że nie istniały w ogóle całkowicie inne.
To zależało głównie od polityki oraz krajowej i światowej ekonomii jak i też indywidualnego podejścia, usposobienia, charakteru.
Raczej należało by wspomnieć że zdarzało się że jak dzieci był niegrzeczne to matki, ojcowie czy inne opiekunowie straszyły je Żydem. Teksty typu " jak będziesz dalej niegrzeczny to zobaczysz że przyjdzie Żyd i Cię zabierze" przeszły do ówczesnej klasyki. To się poniekąd wiązało z dość znanymi i popularnymi legendami o porwaniach żydowskich dzieci na mace, o upuszczaniu krwi, demonicznych czy satanistycznych rytuałach czy nawet eksperymentach medycznych.
Dzieci czy czasami nastolatkowie dla rozrywki i z nudów rzucały kamieniami w Żydów. Żydzi je później gonili, one uciekały i się chowały. Dorośli też się z tego nie raz cieszyli. Dotyczyło to szczególnie tych którzy najbardziej się wyróżniali czyli ortodoksów, w tradycyjnych strojach.
Urządzano sobie też czasami konkursy kto podejdzie Żyda, zaskoczy go i pociągnie za pejsy, brodę tak żeby się zdenerwował czy zrzuci mu kapelusz. Niektórzy z procy próbowali trafić w ten kapelusz tak żeby jednocześnie spadł. Najlepiej jak Żyd był w ruchu bo wtedy wyższy poziom trudności.
Tak niestety było, tylko mało się o tym mówi. Zwyczajnie o tej części polskiej historii nie chce się pamiętać i jakoś się ją wypiera.
Ja to znam z opowieści własnych dziadków.