Jak to nazywam opętanie wiarą. Skręciło to w wyjątkowo niepokojąca stronę.
https://wielkahistoria.pl/makabryczne-sm...edium=push
Odbiło im na punkcie już tego zbawienia.
Przypominam sobie że w trzeciej klasie gimnazjum jak nas przygotowywali do bierzmowania to mieliśmy sobie wybrać trzecie imię i żeby ułatwić wybór mieliśmy różnych ascetów.
Jakaś część świętych jeszcze była do zaakceptowania, można się było zainspirować, mogły też jakoś imponować, ale nie mogłem uwierzyć że proponuje się osoby które były się w stanie zagłodzić się na śmierć, unikały usilnie snu, jak najdłużej całe życie się nie myły, chodziły we włosienicy, batożyły się, jadły celowo zatęchły chleb, umierały w bólach i cierpieniach nawet niektóre nie pozwoliły się ratować, chciały w ten sposób umrzeć. Już tam nie wspominając o uporczywym siedzeniu na słupie a właściwie na platformie przez około 40 lat. Jak i też tacy którzy nie tylko że chcieli mieć rany ale jeszcze je rozgrzebywali i nie dali im się zagoić.
Jakiś wręcz wstręt czy uraz do aktów seksualnych czy do samej tematyki wydaje się właściwie niczym wobec powyższego. Jakby mieli zostać splugawieni, sama myśl była już odrażająca.
Nawet ksiądz niezbyt potrafił to wytłumaczyć, nie miał raczej pewnej miny i nie czuliśmy się przekonani. Niespecjalnie upierał się przy swojej wersji.
Przecież to całe "doświadczenie Boga", " objawienia" to nic innego jak halucynacje, omamy, urojenia, funkcje obronne jak i ostrzegawcze umęczonego organizmu jakie występują kiedy na przykład nie śpi się przynajmniej 5 dniach w standardowych warunkach dla w miarę zdrowego organizmu.
Jednak może być mniej niż 5 dni kiedy właśnie się nie je, nie pije czy ma się jakieś większe lub mniejsze urazy itd.
Halucynacje i omamy ma się też od zadawania sobie systematycznie bólu, czasami je mają na przykład masochiści. Jak sobie uszkodzić niektóre fragmenty układu nerwowego to skutkiem ubocznym też mogą być halucynacje.
Z braku pożywienia a przede wszystkim wody, jeszcze jak się jest poddanym działaniu promieni słonecznych również dają takie silne objawy.
Zdarza się tez że halucynacje, omamy i urojenia są efektem nieleczenia niektórych infekcji na które byli na pewno bardziej narażeni od innych.
Raz że z wyżej wymienionych powodów mieli osłabioną czy całkowicie rozregulowaną immunologię, dwa że przebywali zazwyczaj w wyjątkowo niehigieniczny warunkach, wręcz preferowali bród, trzy że rany traktowali jako coś właściwie pożądanego, coś czym można się chwalić.
Widzi się wtedy najczęściej to co się chce widzieć lub to czego człowiek najbardziej się obawia. To w zależności kto w co wierzy, nie tylko w sensie religijnym ale szerszym lub to co jest realne ale o czym intensywnie się myśli, w szczególności kiedy to jest myślenie obsesyjne.
To choćby tłumaczy to że asceci zdarzali się w wielu religiach i ich nurtach i pod wpływem takich przejść na które się decydowali widzieli to akurat o czym mówiła ich religia. To co akurat inne religia wtedy próbowały jakoś zanegować.
Stąd pojawiają się czasami w żywotach tych świętych opisy że tylko oni widzieli znaki, kontaktowali się z Bogiem, mieli wyjątkowo mistyczne doznania które były niedostępne innym, świadczące o ich wyjątkowości i boskiej łasce czy też pojawiają się rzekome kontakty z szatanem jak i innym demonami w ich interpretacji było poddawanie próbom przez pana itd.
Właściwie nigdy nie mogłem tego ani zrozumieć ani poczuć.
Odkąd pamiętam miałem automatyczne poczucie irracjonalności i niedorzeczności.
Jakiś niebywały kult psychozy, uwielbienie dla masochizmu. Coś w rodzaju religijnej perwersji.
Jako jakieś wyjątkowo nieudane, dosłowne branie słowa pisanego czy mówionego, wypaczanie sensu nauk i pism.
https://wielkahistoria.pl/makabryczne-sm...edium=push
Odbiło im na punkcie już tego zbawienia.
Przypominam sobie że w trzeciej klasie gimnazjum jak nas przygotowywali do bierzmowania to mieliśmy sobie wybrać trzecie imię i żeby ułatwić wybór mieliśmy różnych ascetów.
Jakaś część świętych jeszcze była do zaakceptowania, można się było zainspirować, mogły też jakoś imponować, ale nie mogłem uwierzyć że proponuje się osoby które były się w stanie zagłodzić się na śmierć, unikały usilnie snu, jak najdłużej całe życie się nie myły, chodziły we włosienicy, batożyły się, jadły celowo zatęchły chleb, umierały w bólach i cierpieniach nawet niektóre nie pozwoliły się ratować, chciały w ten sposób umrzeć. Już tam nie wspominając o uporczywym siedzeniu na słupie a właściwie na platformie przez około 40 lat. Jak i też tacy którzy nie tylko że chcieli mieć rany ale jeszcze je rozgrzebywali i nie dali im się zagoić.
Jakiś wręcz wstręt czy uraz do aktów seksualnych czy do samej tematyki wydaje się właściwie niczym wobec powyższego. Jakby mieli zostać splugawieni, sama myśl była już odrażająca.
Nawet ksiądz niezbyt potrafił to wytłumaczyć, nie miał raczej pewnej miny i nie czuliśmy się przekonani. Niespecjalnie upierał się przy swojej wersji.
Przecież to całe "doświadczenie Boga", " objawienia" to nic innego jak halucynacje, omamy, urojenia, funkcje obronne jak i ostrzegawcze umęczonego organizmu jakie występują kiedy na przykład nie śpi się przynajmniej 5 dniach w standardowych warunkach dla w miarę zdrowego organizmu.
Jednak może być mniej niż 5 dni kiedy właśnie się nie je, nie pije czy ma się jakieś większe lub mniejsze urazy itd.
Halucynacje i omamy ma się też od zadawania sobie systematycznie bólu, czasami je mają na przykład masochiści. Jak sobie uszkodzić niektóre fragmenty układu nerwowego to skutkiem ubocznym też mogą być halucynacje.
Z braku pożywienia a przede wszystkim wody, jeszcze jak się jest poddanym działaniu promieni słonecznych również dają takie silne objawy.
Zdarza się tez że halucynacje, omamy i urojenia są efektem nieleczenia niektórych infekcji na które byli na pewno bardziej narażeni od innych.
Raz że z wyżej wymienionych powodów mieli osłabioną czy całkowicie rozregulowaną immunologię, dwa że przebywali zazwyczaj w wyjątkowo niehigieniczny warunkach, wręcz preferowali bród, trzy że rany traktowali jako coś właściwie pożądanego, coś czym można się chwalić.
Widzi się wtedy najczęściej to co się chce widzieć lub to czego człowiek najbardziej się obawia. To w zależności kto w co wierzy, nie tylko w sensie religijnym ale szerszym lub to co jest realne ale o czym intensywnie się myśli, w szczególności kiedy to jest myślenie obsesyjne.
To choćby tłumaczy to że asceci zdarzali się w wielu religiach i ich nurtach i pod wpływem takich przejść na które się decydowali widzieli to akurat o czym mówiła ich religia. To co akurat inne religia wtedy próbowały jakoś zanegować.
Stąd pojawiają się czasami w żywotach tych świętych opisy że tylko oni widzieli znaki, kontaktowali się z Bogiem, mieli wyjątkowo mistyczne doznania które były niedostępne innym, świadczące o ich wyjątkowości i boskiej łasce czy też pojawiają się rzekome kontakty z szatanem jak i innym demonami w ich interpretacji było poddawanie próbom przez pana itd.
Właściwie nigdy nie mogłem tego ani zrozumieć ani poczuć.
Odkąd pamiętam miałem automatyczne poczucie irracjonalności i niedorzeczności.
Jakiś niebywały kult psychozy, uwielbienie dla masochizmu. Coś w rodzaju religijnej perwersji.
Jako jakieś wyjątkowo nieudane, dosłowne branie słowa pisanego czy mówionego, wypaczanie sensu nauk i pism.