30-06-2021, 16:48
Kolejne informacje o szkołach i ośrodkach w Kanadzie
https://www.polsatnews.pl/wiadomosc/2021...ref=slider
Cytat : " - Praktyką było nieinformowanie rodziców o tym, że dziecko zachorowało lub zaginęło, a warunki bytowe w tych szkołach były okrutne. Na początku XX wieku szacowano, że nawet 70 proc. dzieci, które trafiały do takich szkół ginęły - tłumaczy."
Z tego co czytałem i widziałem w innych źródłach, mam tu na myśli programy CBC oraz innych mediów na podstawie raportu z Komisji Prawdy i Pojednania zorganizowanej w Kanadzie to w tamtym czasie szacowano liczbę śmierci od 35 do 70 %.
Ponoć tamtejszy szpital podlegający bezpośrednio pod ten system i instytucje nie radził sobie z ich leczeniem. W wielu przypadkach stwierdzano że jest właściwie już za późno. Powodem było to że szalały wtedy w tamtym czasie niekoniecznie tylko w tych szkołach i ośrodkach choroby zakaźne z którymi radzono sobie gorzej niż współcześnie. Inna kwestia to również czas skierowania danego dziecka do szpitala, najczęściej czekano do ostatniej chwili.
Czasami dzieci podejrzewano o symulowanie, lenistwo, zła wolę, jakieś wady charakteru przekazane przez rodziców w rezerwacie. Tępiono też to co uznawano za skarżenie się czyli w zasadzie wszystko. M.in jak zgłaszały objawy różnych chorób. Opiekunowie nie bardzo chcieli sami z siebie zauważyć objawy chorób zakaźnych. W zasadzie dopiero je zauważali jak już u siebie mieli epidemię. Te dzieci nie były na nic szczepione, a przez to że zwykle były mniej lub bardziej zaniedbane, niedożywione, przepracowane, w słabej kondycji psychicznej i fizycznej były dodatkowo bardziej podatne na te choroby. Trzeba pamiętać że te dzieci już od 5 roku życia wysyłano do pracy, najczęściej fizycznej, jak na swój wiek pracowały za dużo.
Systematycznie je popędzano, bito, zastraszano. Poza tzw " opiekunami" czyli osobami dorosłymi zwykle zakonnicami, misjonarzami czy innymi osobami duchownymi ostro obchodzili się z młodszymi starsi. Czyli osoby które już były od wielu lat w tym systemie nazwijmy to edukacji, przeszły już całkowicie konwersje kulturową i starały się naśladować to co robią tzw opiekunowie. Oni sami przez wiele lat jako młodsi, od początku zabrania ich od rodziców i umiejscowienia w tym ośrodku byli bici co uznawano za normalne, akceptowalne i pożądane. Tego typu bicie uznawano za dopuszczalny środek wychowawczy, miał przynosić lepsze wyniki. Przy czym narazić się można było praktycznie wszystkim.
Rozstrzał wiekowy między tymi dziećmi miał wynosić 10 lat, najmłodsi mieli mieć 5 lat, najstarsi 15 lat. Wśród dozwolonych kar za złe sprawowanie stosowano tez m.in odebranie części posiłków i zachowanie minimum.
https://www.polsatnews.pl/wiadomosc/2021...ref=slider
Cytat : " - Praktyką było nieinformowanie rodziców o tym, że dziecko zachorowało lub zaginęło, a warunki bytowe w tych szkołach były okrutne. Na początku XX wieku szacowano, że nawet 70 proc. dzieci, które trafiały do takich szkół ginęły - tłumaczy."
Z tego co czytałem i widziałem w innych źródłach, mam tu na myśli programy CBC oraz innych mediów na podstawie raportu z Komisji Prawdy i Pojednania zorganizowanej w Kanadzie to w tamtym czasie szacowano liczbę śmierci od 35 do 70 %.
Ponoć tamtejszy szpital podlegający bezpośrednio pod ten system i instytucje nie radził sobie z ich leczeniem. W wielu przypadkach stwierdzano że jest właściwie już za późno. Powodem było to że szalały wtedy w tamtym czasie niekoniecznie tylko w tych szkołach i ośrodkach choroby zakaźne z którymi radzono sobie gorzej niż współcześnie. Inna kwestia to również czas skierowania danego dziecka do szpitala, najczęściej czekano do ostatniej chwili.
Czasami dzieci podejrzewano o symulowanie, lenistwo, zła wolę, jakieś wady charakteru przekazane przez rodziców w rezerwacie. Tępiono też to co uznawano za skarżenie się czyli w zasadzie wszystko. M.in jak zgłaszały objawy różnych chorób. Opiekunowie nie bardzo chcieli sami z siebie zauważyć objawy chorób zakaźnych. W zasadzie dopiero je zauważali jak już u siebie mieli epidemię. Te dzieci nie były na nic szczepione, a przez to że zwykle były mniej lub bardziej zaniedbane, niedożywione, przepracowane, w słabej kondycji psychicznej i fizycznej były dodatkowo bardziej podatne na te choroby. Trzeba pamiętać że te dzieci już od 5 roku życia wysyłano do pracy, najczęściej fizycznej, jak na swój wiek pracowały za dużo.
Systematycznie je popędzano, bito, zastraszano. Poza tzw " opiekunami" czyli osobami dorosłymi zwykle zakonnicami, misjonarzami czy innymi osobami duchownymi ostro obchodzili się z młodszymi starsi. Czyli osoby które już były od wielu lat w tym systemie nazwijmy to edukacji, przeszły już całkowicie konwersje kulturową i starały się naśladować to co robią tzw opiekunowie. Oni sami przez wiele lat jako młodsi, od początku zabrania ich od rodziców i umiejscowienia w tym ośrodku byli bici co uznawano za normalne, akceptowalne i pożądane. Tego typu bicie uznawano za dopuszczalny środek wychowawczy, miał przynosić lepsze wyniki. Przy czym narazić się można było praktycznie wszystkim.
Rozstrzał wiekowy między tymi dziećmi miał wynosić 10 lat, najmłodsi mieli mieć 5 lat, najstarsi 15 lat. Wśród dozwolonych kar za złe sprawowanie stosowano tez m.in odebranie części posiłków i zachowanie minimum.