Dobry, historyczny tekst Piotra Zychowicza. O przystąpieniu czy też wciągnięciu Polski do wojny oraz strategi i motywach Wielkiej Brytanii.
https://dorzeczy.pl/historia/186984/wcia...tanie.html
Wcale nie musiało być tak że Polska musiała zostać zbrojnie zaatakowana 1 września 1939 r.. Stało się tak m.in dlatego że przystąpił do sojuszu brytyjsko- francuskiego i nasi dyplomaci i politycy nie zgodzili się na to czego chciała strona niemiecka za Hitlera. Aczkolwiek nasza strona uwikłała się w pewnego typu grę z Niemcami w zamian uzyskując trochę terytorium. Bo raczej mało Polaków chyba pamięta czy słyszało o 1938 roku i pewnych ustaleniach.
Polska strona użyła czegoś co nazywa się grą na " wielu fortepianach" w polityce międzynarodowej, czyli innymi słowy trochę z tymi, trochę z tamtymi, to co się opłaca. Wychodząc z założenia że tak postępują wszyscy co jest prawdą i żaden kraj nie jest uczciwy w szczególności w polityce międzynarodowej a jeszcze bardziej jak toczy się jakiś poważny konflikt polityczny na forum europejskim. Strona polska stwierdziła że wcale nie wyjdzie najgorszego " człowieka" świata a właściwie daleko będzie nam do najgorszych. Że więcej pretensji będziemy mogli mieć my do innych czy świat do innych niż ktoś do nas. Co nie jest naturalnie pozbawione podstaw. To w żadnym razie nie jest, nie był i już pewnie nie będzie konkurs piękności i etyki. To zwykle jest polityka mniejszego zła i co się jako to mniejsze zło pojmuje. Wielka Brytania nie do końca poważnie traktowała Polskę i Polska nie do końca ufała UK bo miała ku temu powody.
Analizując politykę międzynarodową UK w okresie od końca I wojny światowej aż do 1939 roku, w szczególności pod kątem Polski wyłania się dość nieciekawy obraz, Wielkiej Brytanii jako fałszywego sojusznika lub co najwyżej sojusznika tak maksymalnie na jedną nogę jeśli tak to można nazwać. Niestety liczba potęg jest ograniczona i nie raz niespecjalnie jest z czego wybierać, zwłaszcza jak niektóre potęgi jak USA są zajęte swoimi sprawami i do niczego się nie kwapią co było wyraźnie widać przed 1939 rokiem.
Krajów na prawdę wielkich, nieskazitelnych, takich gdzie można by to powiedzieć uroczyście z czystym sumieniem, bez pomijania czy udawania nie ma. Praktycznie zawsze są to jakieś legendy, mniejsze albo większe, mniej lub bardziej naciągane.
To w dużym stopniu gra się tak jak przeciwnik czy cała geopolityka pozwala. Nie sposób nie być oskarżonym o jakiś błąd, niegodziwość, zbrodnie itd.
https://dorzeczy.pl/historia/186984/wcia...tanie.html
Wcale nie musiało być tak że Polska musiała zostać zbrojnie zaatakowana 1 września 1939 r.. Stało się tak m.in dlatego że przystąpił do sojuszu brytyjsko- francuskiego i nasi dyplomaci i politycy nie zgodzili się na to czego chciała strona niemiecka za Hitlera. Aczkolwiek nasza strona uwikłała się w pewnego typu grę z Niemcami w zamian uzyskując trochę terytorium. Bo raczej mało Polaków chyba pamięta czy słyszało o 1938 roku i pewnych ustaleniach.
Polska strona użyła czegoś co nazywa się grą na " wielu fortepianach" w polityce międzynarodowej, czyli innymi słowy trochę z tymi, trochę z tamtymi, to co się opłaca. Wychodząc z założenia że tak postępują wszyscy co jest prawdą i żaden kraj nie jest uczciwy w szczególności w polityce międzynarodowej a jeszcze bardziej jak toczy się jakiś poważny konflikt polityczny na forum europejskim. Strona polska stwierdziła że wcale nie wyjdzie najgorszego " człowieka" świata a właściwie daleko będzie nam do najgorszych. Że więcej pretensji będziemy mogli mieć my do innych czy świat do innych niż ktoś do nas. Co nie jest naturalnie pozbawione podstaw. To w żadnym razie nie jest, nie był i już pewnie nie będzie konkurs piękności i etyki. To zwykle jest polityka mniejszego zła i co się jako to mniejsze zło pojmuje. Wielka Brytania nie do końca poważnie traktowała Polskę i Polska nie do końca ufała UK bo miała ku temu powody.
Analizując politykę międzynarodową UK w okresie od końca I wojny światowej aż do 1939 roku, w szczególności pod kątem Polski wyłania się dość nieciekawy obraz, Wielkiej Brytanii jako fałszywego sojusznika lub co najwyżej sojusznika tak maksymalnie na jedną nogę jeśli tak to można nazwać. Niestety liczba potęg jest ograniczona i nie raz niespecjalnie jest z czego wybierać, zwłaszcza jak niektóre potęgi jak USA są zajęte swoimi sprawami i do niczego się nie kwapią co było wyraźnie widać przed 1939 rokiem.
Krajów na prawdę wielkich, nieskazitelnych, takich gdzie można by to powiedzieć uroczyście z czystym sumieniem, bez pomijania czy udawania nie ma. Praktycznie zawsze są to jakieś legendy, mniejsze albo większe, mniej lub bardziej naciągane.
To w dużym stopniu gra się tak jak przeciwnik czy cała geopolityka pozwala. Nie sposób nie być oskarżonym o jakiś błąd, niegodziwość, zbrodnie itd.