Zastanawiałem się czy dodać ten artykuł czy nie. Jest on dość problematyczny i kontrowersyjny. Traktuje o zbrodniach AK podczas II wojny światowej i niedługo później w czasach stalinowskich w Polsce. Od razu zaznaczam że nie każdemu zapewne się spodoba, być może ktoś będzie zdenerwowany i niezadowolony. Każdy czyta na własną odpowiedzialność.
https://kultura.onet.pl/sztuka/wojciech-...ej/hcd1lmw
Moje stanowisko jest takie. W sumie o większości tego co tutaj opisane więcej już wcześniej do pewnego stopnia wiedziałem, trochę dowiedziałem się też nowych wątków. Nic to nie zmienia w moim podejściu do AK jako organizacji i większości ludzi którzy w niej służyli. Jak powiedział w pewnym momencie autor książki w AK zbrodnie nie były tolerowane i w miarę możliwości były karane. Jednak nie wszędzie AK miała takie możliwości i nie o wszystkim też i widzieli. Głównie to dotyczy prowincji, wsi i małych miasteczek. Trzeba też pamiętać że AK miało na głowie o wiele więcej niż tylko pilnowanie swoich. Zebranie materiału w pełni pewnego żeby kogoś na przykład rozstrzelać z własnego grona w warunkach wojennych było bardzo trudne. AK starało się ostrzegać błędów w tego typu sprawach jednak i tak je popełniali. Jako tako zbrodnie były marginesem. Co nie oznacza że można wobec nich przejść obojętnie i stwierdzić że nic się nie stało. Zabijanie cywilów, ludzi którzy dopiero co uciekli z obozu śmierci, w dużej mierze bezbronnych, w tym nawet kobiety i dzieci chwalebne na pewno nie jest. Trzeba powiedzieć że jakaś mała cześć żołnierzy AK się zdemoralizowała i nie przyświecały im żadne dobre przesłanki.
Oczywiście ja tu nie postuluje żeby postrzegać całe AK przez te historie. Ani nawet minimalnie nie sugeruje żeby zapominać o zasługach, nie mówię też żeby tych zbrodni przerzucać na wszystkich. Zupełnie nie o to chodzi. W dalszym ciągu jak najbardziej jestem dumny z AK. To pojedyncze historie a nie całość. Trzeba mieć pretensje do konkretnych osób które dopuszczały się tych czynów i które się splamiły. Nie jest raczej zbyt trafnym nazywać osoby które o tym piszą i mówią na przykład anty polakami, zdrajcami, folksdojczami, komunistami, lewakami bo to de facto zarzut do całego AK. Bo skąd wiemy o tych historiach które są opisywane? Między innymi z meldunków i akt AK. Jeśli oni sami potępiali tego typu zbrodnie, karali żołnierzy AK nawet włącznie ze śmiercią no to czy oni też, całe kierownictwo AK plus osoby które składały im meldunki czy wykonywały wyroki, plus ich własne sądy to też byli zdrajcy, antypolacy, komuniści? Gdyby nie taka postawa AK mielibyśmy zapewne do czynienia z kilko rzeczami. Jeśli by nie było jasnego stanowiska w sprawie tego typu zbrodni, nie było żadnych kar to inaczej mówiąc to by było ciche poparcie łamane na przyzwolenie więc i takich zbrodni było by więcej. Wtedy proces demoralizacji wojennej by bardziej postępował i nie dotyczył tylko małej grupki, wybranych. Współcześnie mielibyśmy tylko większy problem. Druga rzecz że przy takim działaniu dowództwa AK i podległych grup można by wtedy te zbrodnie utożsamić z całym AK a i łatwiej walczyło by się z nimi propagandowo, nie tylko w trakcie II wojny ale i w czasach stalinowskich.
Nie jestem specjalnym fanem tego rodzaju patriotyzmu gdzie ukrywa się wszystko, niczego nie przyjmuje do wiadomości, atakuje każdego kto mówi o niewygodnych wątkach, ciska różnymi wulgaryzmami, inwektywami, nie dostrzega żadnych błędów, nie wykazuje współczucia wobec niewinnych ofiar bo to nas zbliża do patriotyzmu rosyjskiego czy ukraińskiego a jeszcze wcześniej do radzieckiego. To jest taki patriotyzm dogmatyczny, doktrynalny, idący za bardzo w skrajność, budzący wściekłość, za wiele wspólnego z prawdą to on chyba nie ma, przynajmniej nie zawsze.
https://kultura.onet.pl/sztuka/wojciech-...ej/hcd1lmw
Moje stanowisko jest takie. W sumie o większości tego co tutaj opisane więcej już wcześniej do pewnego stopnia wiedziałem, trochę dowiedziałem się też nowych wątków. Nic to nie zmienia w moim podejściu do AK jako organizacji i większości ludzi którzy w niej służyli. Jak powiedział w pewnym momencie autor książki w AK zbrodnie nie były tolerowane i w miarę możliwości były karane. Jednak nie wszędzie AK miała takie możliwości i nie o wszystkim też i widzieli. Głównie to dotyczy prowincji, wsi i małych miasteczek. Trzeba też pamiętać że AK miało na głowie o wiele więcej niż tylko pilnowanie swoich. Zebranie materiału w pełni pewnego żeby kogoś na przykład rozstrzelać z własnego grona w warunkach wojennych było bardzo trudne. AK starało się ostrzegać błędów w tego typu sprawach jednak i tak je popełniali. Jako tako zbrodnie były marginesem. Co nie oznacza że można wobec nich przejść obojętnie i stwierdzić że nic się nie stało. Zabijanie cywilów, ludzi którzy dopiero co uciekli z obozu śmierci, w dużej mierze bezbronnych, w tym nawet kobiety i dzieci chwalebne na pewno nie jest. Trzeba powiedzieć że jakaś mała cześć żołnierzy AK się zdemoralizowała i nie przyświecały im żadne dobre przesłanki.
Oczywiście ja tu nie postuluje żeby postrzegać całe AK przez te historie. Ani nawet minimalnie nie sugeruje żeby zapominać o zasługach, nie mówię też żeby tych zbrodni przerzucać na wszystkich. Zupełnie nie o to chodzi. W dalszym ciągu jak najbardziej jestem dumny z AK. To pojedyncze historie a nie całość. Trzeba mieć pretensje do konkretnych osób które dopuszczały się tych czynów i które się splamiły. Nie jest raczej zbyt trafnym nazywać osoby które o tym piszą i mówią na przykład anty polakami, zdrajcami, folksdojczami, komunistami, lewakami bo to de facto zarzut do całego AK. Bo skąd wiemy o tych historiach które są opisywane? Między innymi z meldunków i akt AK. Jeśli oni sami potępiali tego typu zbrodnie, karali żołnierzy AK nawet włącznie ze śmiercią no to czy oni też, całe kierownictwo AK plus osoby które składały im meldunki czy wykonywały wyroki, plus ich własne sądy to też byli zdrajcy, antypolacy, komuniści? Gdyby nie taka postawa AK mielibyśmy zapewne do czynienia z kilko rzeczami. Jeśli by nie było jasnego stanowiska w sprawie tego typu zbrodni, nie było żadnych kar to inaczej mówiąc to by było ciche poparcie łamane na przyzwolenie więc i takich zbrodni było by więcej. Wtedy proces demoralizacji wojennej by bardziej postępował i nie dotyczył tylko małej grupki, wybranych. Współcześnie mielibyśmy tylko większy problem. Druga rzecz że przy takim działaniu dowództwa AK i podległych grup można by wtedy te zbrodnie utożsamić z całym AK a i łatwiej walczyło by się z nimi propagandowo, nie tylko w trakcie II wojny ale i w czasach stalinowskich.
Nie jestem specjalnym fanem tego rodzaju patriotyzmu gdzie ukrywa się wszystko, niczego nie przyjmuje do wiadomości, atakuje każdego kto mówi o niewygodnych wątkach, ciska różnymi wulgaryzmami, inwektywami, nie dostrzega żadnych błędów, nie wykazuje współczucia wobec niewinnych ofiar bo to nas zbliża do patriotyzmu rosyjskiego czy ukraińskiego a jeszcze wcześniej do radzieckiego. To jest taki patriotyzm dogmatyczny, doktrynalny, idący za bardzo w skrajność, budzący wściekłość, za wiele wspólnego z prawdą to on chyba nie ma, przynajmniej nie zawsze.