Ernest Wilmowski, przedwojenny piłkarski talent, grał w reprezentacji Polski, Śląska ale też III Rzeszy
https://wydarzenia.interia.pl/polska/new...Id,4945064
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ernest_Wilimowski
W reprezentacji Polski rozegrał 22 mecze, w reprezentacji III Rzeszy 8.
Śląsk został wcielony do III Rzeszy, ich mieszkańców zobligowano do podpisywania volkslisty po groźbą kary. Podpisanie volklisty wiązało się z listą różnych wymagań, albo się było "prawdziwym Niemcem" albo "zdrajcą". Aczkolwiek nie wszystko w kwestii Wilmowskiego było takie wymuszone, miał nigdy nie stawiać oporu, nie podjął ucieczki, nie współpracował z polską konspiracją. Już przed II wojną światową zarzucano mu że bardzie niż antyniemiecki jest proniemiecki.
Pozostanie po II wojnie światowej w RFN odebrano w PRLowskiej Polsce jako przyznanie się do winy, jednak z drugiej strony tutaj dla takich jak on przewidywano w najlepszym razie zesłanie jego i jego rodziny do tzw obozu pracy gdzie działy się straszne rzeczy, po wcześniejszym ciężkim przesłuchaniu " na wypadek zdrady" względnie wybaczenie win w zamian za podjecie współpracy z aparatem komunistycznym i służbami PRL, co wiązało by się z donoszeniem i dyspozycyjnością partyjną, w najgorszym razie czekała go śmierć, niewykluczone że jakaś większa krzywda stała by się jego rodzinie. Po stalinowskiej odwilży w PRL i lekkich zmianach w podejściu Wilmowski do Polski miał zakaz wjazdu.
Z różnych ciekawostek: Wilmowski miał sześć palców u stopy. Matka Wilmowskiego za romans z rosyjskim Żydem trafiła do niemieckiego obozu koncentracyjnego. Wilmowski znając pewnego oficera Lufftwafe, zapewnił matce opuszczenie obozu.
https://wydarzenia.interia.pl/polska/new...Id,4945064
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ernest_Wilimowski
W reprezentacji Polski rozegrał 22 mecze, w reprezentacji III Rzeszy 8.
Śląsk został wcielony do III Rzeszy, ich mieszkańców zobligowano do podpisywania volkslisty po groźbą kary. Podpisanie volklisty wiązało się z listą różnych wymagań, albo się było "prawdziwym Niemcem" albo "zdrajcą". Aczkolwiek nie wszystko w kwestii Wilmowskiego było takie wymuszone, miał nigdy nie stawiać oporu, nie podjął ucieczki, nie współpracował z polską konspiracją. Już przed II wojną światową zarzucano mu że bardzie niż antyniemiecki jest proniemiecki.
Pozostanie po II wojnie światowej w RFN odebrano w PRLowskiej Polsce jako przyznanie się do winy, jednak z drugiej strony tutaj dla takich jak on przewidywano w najlepszym razie zesłanie jego i jego rodziny do tzw obozu pracy gdzie działy się straszne rzeczy, po wcześniejszym ciężkim przesłuchaniu " na wypadek zdrady" względnie wybaczenie win w zamian za podjecie współpracy z aparatem komunistycznym i służbami PRL, co wiązało by się z donoszeniem i dyspozycyjnością partyjną, w najgorszym razie czekała go śmierć, niewykluczone że jakaś większa krzywda stała by się jego rodzinie. Po stalinowskiej odwilży w PRL i lekkich zmianach w podejściu Wilmowski do Polski miał zakaz wjazdu.
Z różnych ciekawostek: Wilmowski miał sześć palców u stopy. Matka Wilmowskiego za romans z rosyjskim Żydem trafiła do niemieckiego obozu koncentracyjnego. Wilmowski znając pewnego oficera Lufftwafe, zapewnił matce opuszczenie obozu.