Wywiad z historykiem i publicystą Marcinem Makowskim. O perspektywie tzw Zachodu na wojnę polsko bolszewicką wtedy jak i dzisiaj. Kto się wtedy próbował ujmować za Polakami a kto bardziej wolał pozostać bierny. Wiele państw Zachodu widziało Polskę tak naprawdę bez Kresów które w tej perspektywie były widziane jako wewnętrzny zapalnik dla naszego kraju, Polska miała być mniejsza ale bardziej zwarta, bardziej monogamiczna etnicznie. Na konferencji wersalskiej mimo większych czy mniejszych wątpliwości czy głosów sprzeciwu jednak uznano że Polska powinna mieć Kresy, później najwyraźniej zdanie zmieniono. Mowa tu o kołach decyzyjno-politycznych bo w innych kręgach zdania były zazwyczaj bardziej podzielone. Nie wierzono za bardzo że Polska jako tzw federacja wielu narodów. ma większe szanse bytu jako silne państwo czy na w ogóle utrzymanie swojej państwowości w dalszej perspektywie. Państwa zachodnie uważały że ciągle będą mieć z tego powodu jakiś problem do rozwiązania
https://tygodnik.polsatnews.pl/news/2020...-za-swoje/
Warto przypomnieć że pod koniec II RP, Polska liczyła sobie 35 mln populacji, z czego 24 mln to byli Polacy a pozostałe 11 mln obywatele II Rp pochodzący z wielu mniejszości z których każda w jakiś sposób nie była zadowolona z swojego położenia i bardziej kierowała się w stronę własnej autonomii terytorialnej lub wypracowania sobie większej ilości praw. Cześć z nich zazwyczaj czuła się obywatelami drugiej kategorii chociaż nie zawsze to było w pełni uzasadnione i obiektywne, część radykalizowała i stanowiła zagrożenie terrorystyczne oraz werbunku przez obecne armie i wywiady. Część zdominowała naszą ekonomię i z kolei to Polacy czuli się obywatelami drugiej kategorii we własnym kraju.
Józef Piłsudski starał się jakoś posklejać tą skomplikowaną układankę bardziej wyważając racje, nie chcąc być stronniczym z racji swojego pochodzenia starając się zrobić tyle ile mógł dla tych mniejszości, próbował być sprawiedliwym sędzią. Jednak to prawie zawsze rodziło dla niego jakieś problemy bo każda ze stron chciała wydrzeć jak najwięcej dla siebie, nie uznając kompromisu, więc albo przynajmniej jedna strona była na niego obrażona albo nawet dwie. Z tego też powodu na przykład był nienawidzony przez narodową demokrację która nie tylko że życzyła mu śmierci ale i planowała na niego zamach, systematycznie próbowała mu odmawiać polskości, to znowu innym razem nienawidzili go Ukraińcy czy Litwini a mówiąc precyzyjnie najczęściej to były ich nacjonalistyczne czy inne skrajne ruchy wewnątrz tym mini społeczności. To znowu Żydzi skarżyli się Piłsudskiemu na endeków że nic nie jest w stanie z nimi zrobić a czują się przez nich prześladowani więc może nie jest wcale dla nich przyjacielem. Najczęściej Piłsudski tracił na tym politycznie jak i jego partia.
Było to więc zadanie z rodzaju tych w zasadzie niewykonalnych i niestety niejako konflikt był wpisany w tą strukturę państwową, zwłaszcza że najczęściej jeszcze był napędzany wszelkimi kryzysami ekonomicznymi, realną biedą.
https://tygodnik.polsatnews.pl/news/2020...-za-swoje/
Warto przypomnieć że pod koniec II RP, Polska liczyła sobie 35 mln populacji, z czego 24 mln to byli Polacy a pozostałe 11 mln obywatele II Rp pochodzący z wielu mniejszości z których każda w jakiś sposób nie była zadowolona z swojego położenia i bardziej kierowała się w stronę własnej autonomii terytorialnej lub wypracowania sobie większej ilości praw. Cześć z nich zazwyczaj czuła się obywatelami drugiej kategorii chociaż nie zawsze to było w pełni uzasadnione i obiektywne, część radykalizowała i stanowiła zagrożenie terrorystyczne oraz werbunku przez obecne armie i wywiady. Część zdominowała naszą ekonomię i z kolei to Polacy czuli się obywatelami drugiej kategorii we własnym kraju.
Józef Piłsudski starał się jakoś posklejać tą skomplikowaną układankę bardziej wyważając racje, nie chcąc być stronniczym z racji swojego pochodzenia starając się zrobić tyle ile mógł dla tych mniejszości, próbował być sprawiedliwym sędzią. Jednak to prawie zawsze rodziło dla niego jakieś problemy bo każda ze stron chciała wydrzeć jak najwięcej dla siebie, nie uznając kompromisu, więc albo przynajmniej jedna strona była na niego obrażona albo nawet dwie. Z tego też powodu na przykład był nienawidzony przez narodową demokrację która nie tylko że życzyła mu śmierci ale i planowała na niego zamach, systematycznie próbowała mu odmawiać polskości, to znowu innym razem nienawidzili go Ukraińcy czy Litwini a mówiąc precyzyjnie najczęściej to były ich nacjonalistyczne czy inne skrajne ruchy wewnątrz tym mini społeczności. To znowu Żydzi skarżyli się Piłsudskiemu na endeków że nic nie jest w stanie z nimi zrobić a czują się przez nich prześladowani więc może nie jest wcale dla nich przyjacielem. Najczęściej Piłsudski tracił na tym politycznie jak i jego partia.
Było to więc zadanie z rodzaju tych w zasadzie niewykonalnych i niestety niejako konflikt był wpisany w tą strukturę państwową, zwłaszcza że najczęściej jeszcze był napędzany wszelkimi kryzysami ekonomicznymi, realną biedą.