Do dzisiaj ta kwestia budzi pewne dyskusje czy wątpliwości nie zawsze uzasadnione. Kto był głównym autorem sukcesu wygranej Bitwy warszawskiej? Jest dwóch głównych kandydatów czyli marszałek Józef Piłsudski oraz generał Tadeusz Rozwadowski.
https://historia.wprost.pl//10352717/2/p...skiej.html
Już w dwudziestoleciu między wojennym toczyła się o to pewna batalia, głównie motywowana politycznie. Politycy jednych z głównych konkurentów czyli PSLu a później tzw Centro- Lewu a także narodowa-demokracja( endecja) zwłaszcza po 1926 roku czyli po przewrocie majowym kiedy toczyła się walka propagandowa a ówczesna opozycja była spychana i marginalizowana przez stronnictwo Piłsudskiego. Wpisali się w to również ówcześni dziennikarze, publicyści czy pisarze zależnie od własnych sympatii politycznych.
Współcześnie również mamy do czynienia z podobnymi tendencjami, największymi krytykami Piłsudskiego są chyba osoby skłaniające się w stronę narodowej demokracji, mający słabość do Romana Dmowskiego i to oni najbardziej kwestionują jego role w Bitwie warszawskiej. Należy do tych sądów czy twórczości podchodzić z pewnym dystansem i sceptycyzmem, bardziej są one publicystyczne niż historyczne więc co za tym idzie posiadają pewne wady, publicystyka pozwala bardziej na retorykę i interpretację, można też zawrzeć w tym pewną swoją emocję czy przesadę. Część chyba pisarzy publicystów wychodzi z założenia że im dołoży więcej środków wyrazu, więcej drobnych przeinaczeń czy przekłamań tym jego dzieło na tym zyskuje. Niektóre książki czy artykuły wdają się być nie kierowane do wszystkich a bardziej sprofilowane, pod określonego czytelnika, bardziej sympatyka dawnej narodowej demokracji czy ówczesnych środowisk narodowych bardziej skrajnych od wspomnianej endecji czy po prostu do przeciwników marszałka Piłsudskiego już bez konkretnego podziału na partie i środowiska.
Trzeba też dodać że bazowanie na relacjach tamtych osób, bez względu czy to był ważny polityk, generał, oficer czy inna prominentna może być zawodne zważywszy na to że pewna część wojska w tym m.in Tadeusz Rozwadowski byli skonfliktowani z Piłsudskim i jego sanacją stąd też nie wszystko musi być prawdą. Trzeba też dodać że charakter i postępowanie Piłsudskiego, to był główny czynnik generujący te konflikty, to nie była postać która jakoś długo znosiła czyjś sprzeciw, marszałek największe zaufanie miał sam do siebie i najbardziej liczył się ze swoim zdaniem, niejednokrotnie źle traktując różne osoby z wojska, z zaplecza politycznego, z innych partii. Niejednokrotnie był zbyt wybuchowy i chciał karać za jego zdaniem niesubordynacje, przeszkadzanie. Przez co najmniej kilkanaście lat w II RP, w wojsku i w wywiadzie mieliśmy większe i mniejsze napięcia oraz konflikty.
Historia tego jak przez Imperium Rosyjskie na przestrzeni dziejów byliśmy okradani. Po rokowaniach w Rydze kończących wojnę polski-bolszewicką z 1920 roku odzyskaliśmy dzieła sztuki zrabowane nam wcześniej na przestrzeni 150 lat.
https://wiadomosci.dziennik.pl/historia/...ltury.html
https://historia.wprost.pl//10352717/2/p...skiej.html
Już w dwudziestoleciu między wojennym toczyła się o to pewna batalia, głównie motywowana politycznie. Politycy jednych z głównych konkurentów czyli PSLu a później tzw Centro- Lewu a także narodowa-demokracja( endecja) zwłaszcza po 1926 roku czyli po przewrocie majowym kiedy toczyła się walka propagandowa a ówczesna opozycja była spychana i marginalizowana przez stronnictwo Piłsudskiego. Wpisali się w to również ówcześni dziennikarze, publicyści czy pisarze zależnie od własnych sympatii politycznych.
Współcześnie również mamy do czynienia z podobnymi tendencjami, największymi krytykami Piłsudskiego są chyba osoby skłaniające się w stronę narodowej demokracji, mający słabość do Romana Dmowskiego i to oni najbardziej kwestionują jego role w Bitwie warszawskiej. Należy do tych sądów czy twórczości podchodzić z pewnym dystansem i sceptycyzmem, bardziej są one publicystyczne niż historyczne więc co za tym idzie posiadają pewne wady, publicystyka pozwala bardziej na retorykę i interpretację, można też zawrzeć w tym pewną swoją emocję czy przesadę. Część chyba pisarzy publicystów wychodzi z założenia że im dołoży więcej środków wyrazu, więcej drobnych przeinaczeń czy przekłamań tym jego dzieło na tym zyskuje. Niektóre książki czy artykuły wdają się być nie kierowane do wszystkich a bardziej sprofilowane, pod określonego czytelnika, bardziej sympatyka dawnej narodowej demokracji czy ówczesnych środowisk narodowych bardziej skrajnych od wspomnianej endecji czy po prostu do przeciwników marszałka Piłsudskiego już bez konkretnego podziału na partie i środowiska.
Trzeba też dodać że bazowanie na relacjach tamtych osób, bez względu czy to był ważny polityk, generał, oficer czy inna prominentna może być zawodne zważywszy na to że pewna część wojska w tym m.in Tadeusz Rozwadowski byli skonfliktowani z Piłsudskim i jego sanacją stąd też nie wszystko musi być prawdą. Trzeba też dodać że charakter i postępowanie Piłsudskiego, to był główny czynnik generujący te konflikty, to nie była postać która jakoś długo znosiła czyjś sprzeciw, marszałek największe zaufanie miał sam do siebie i najbardziej liczył się ze swoim zdaniem, niejednokrotnie źle traktując różne osoby z wojska, z zaplecza politycznego, z innych partii. Niejednokrotnie był zbyt wybuchowy i chciał karać za jego zdaniem niesubordynacje, przeszkadzanie. Przez co najmniej kilkanaście lat w II RP, w wojsku i w wywiadzie mieliśmy większe i mniejsze napięcia oraz konflikty.
Historia tego jak przez Imperium Rosyjskie na przestrzeni dziejów byliśmy okradani. Po rokowaniach w Rydze kończących wojnę polski-bolszewicką z 1920 roku odzyskaliśmy dzieła sztuki zrabowane nam wcześniej na przestrzeni 150 lat.
https://wiadomosci.dziennik.pl/historia/...ltury.html