Wywiad z przewodniczącym Państwowej Komisji ds. Pedofilii Jarosławem Makowskim. Wywiad niepokojący.
https://www.onet.pl/informacje/onetwiado...g,79cfc278
Jarosław Makowski deklaruje się jako katolik, przed objęciem przewodnictwa w komisji był odbierany przez niektórych nawet jako religijny fundamentalista, mimo że mówi że to błędna ocena.
Na potrzeby tego druga strona, na poczekaniu próbuje zrobić z niego kogoś innego żeby tym samym zanegować wyniki działania komisji, wszelkie wywiady i prawdziwe oblicze tego rozległego tematu.
Od pewnego czasu "awansował" na "satana".
Można chyba powiedzieć że prawica czy media prawicowe podzieliły się na trzy obozy w mojej ocenie :
- jedne media nie informują o temacie, udają że on nie istnieje. Z jednej strony nie chcą się narazić środowisku kościelnemu które niejako reprezentują, przynajmniej jakąś jego część a z drugiej wychodzą z założenia że ich odbiorcy nie życzą sobie takich treści.
Lubią przestępstwa czy tematy seksualne w szczególności jak dotyczą LGBT.
Tutaj w zasadzie preferują jakby odpowiedzialność zbiorową. Taki można zauważyć trend.
Po części liczą i celują w poparcia kościoła.
- drugie media tego typu informują o temacie ale w z góry przewidziany sposób w skrócie " uwzięli się, prześladują", prędzej skrytykują osoby które wzięły się na ten temat jak choćby właśnie przedstawicieli takiej komisji czy nawet czasami ofiary. Jednym z ich sposobów jest sianie wątpliwości ponad miarę. Temat jest "odpowiednio" przefiltrowany, sportretowany i sprofilowany, ciągną w stronę nieustannej intrygi. Najchętniej by poświęcili wszystko i wszystkich dla tzw "dobra kościoła" rozumianego właśnie w taki sposób. Prowadzą wyjątkową perfidną i niesmaczną grę. Pachnie sekta na kilometr mówiąc w skrócie.
W tym świecie nawet Watykan a w szczelności obecny papież są źli, za dużo ujawnili, za dużo wymagają od instytucji kościoła, przełożonych, czy tych duchownych którzy popełnili przestępstwo. Nic według nich nie trzeba wyjaśniać, Zająć się wszelkimi innymi przestępstwami seksualnymi czy innymi nieprawidłowościami ale na pewno nie w kościele i przybudówkach.
Według mnie zdecydowanie najgorszy z tych trzech rodzajów mediów które wymieniam.
O tych mediach to można pisać wyjątkowo długo.
-trzeci rodzaj mediów również prawicowych traktuje temat poważnie tak jak na to zasługuje. Ani go nie omijają, nie wspominając w zasadzie o niczym jakby nie istniał. Ani nie stosują specjalnych zagrywek. Ani nie bagatelizują, ani nie wmawiają spisków/intryg, ani nie starają się wzbudzić niechęci do komisji takiej czy innej, Watykanu i jego podejścia.
Nie wychodzą z założenia że ich prawicowość sprowadza się do usilnej, specyficznej obrony kościoła i jego występków. Nie stosują technik dwóch wcześniej wymienionych rodzajów mediów.
Przez to przez dwa pierwsze rodzaje mediów które podaje wyżej są traktowani jako "fałszywie prawicowi".
Tamte dwa pierwsze rodzaje mediów prawicowych i niektórzy politycy jakby profilem i mentalnością oddający taki rodzaj mediów są jeszcze z siebie bardzo dumni.
Wydają się po cichu, nieświadomie , w mrówczym trudzie pracować już na całkowitą katastrofę kościoła i niejako swoją własną.
https://www.onet.pl/informacje/onetwiado...g,79cfc278
Jarosław Makowski deklaruje się jako katolik, przed objęciem przewodnictwa w komisji był odbierany przez niektórych nawet jako religijny fundamentalista, mimo że mówi że to błędna ocena.
Na potrzeby tego druga strona, na poczekaniu próbuje zrobić z niego kogoś innego żeby tym samym zanegować wyniki działania komisji, wszelkie wywiady i prawdziwe oblicze tego rozległego tematu.
Od pewnego czasu "awansował" na "satana".
Można chyba powiedzieć że prawica czy media prawicowe podzieliły się na trzy obozy w mojej ocenie :
- jedne media nie informują o temacie, udają że on nie istnieje. Z jednej strony nie chcą się narazić środowisku kościelnemu które niejako reprezentują, przynajmniej jakąś jego część a z drugiej wychodzą z założenia że ich odbiorcy nie życzą sobie takich treści.
Lubią przestępstwa czy tematy seksualne w szczególności jak dotyczą LGBT.
Tutaj w zasadzie preferują jakby odpowiedzialność zbiorową. Taki można zauważyć trend.
Po części liczą i celują w poparcia kościoła.
- drugie media tego typu informują o temacie ale w z góry przewidziany sposób w skrócie " uwzięli się, prześladują", prędzej skrytykują osoby które wzięły się na ten temat jak choćby właśnie przedstawicieli takiej komisji czy nawet czasami ofiary. Jednym z ich sposobów jest sianie wątpliwości ponad miarę. Temat jest "odpowiednio" przefiltrowany, sportretowany i sprofilowany, ciągną w stronę nieustannej intrygi. Najchętniej by poświęcili wszystko i wszystkich dla tzw "dobra kościoła" rozumianego właśnie w taki sposób. Prowadzą wyjątkową perfidną i niesmaczną grę. Pachnie sekta na kilometr mówiąc w skrócie.
W tym świecie nawet Watykan a w szczelności obecny papież są źli, za dużo ujawnili, za dużo wymagają od instytucji kościoła, przełożonych, czy tych duchownych którzy popełnili przestępstwo. Nic według nich nie trzeba wyjaśniać, Zająć się wszelkimi innymi przestępstwami seksualnymi czy innymi nieprawidłowościami ale na pewno nie w kościele i przybudówkach.
Według mnie zdecydowanie najgorszy z tych trzech rodzajów mediów które wymieniam.
O tych mediach to można pisać wyjątkowo długo.
-trzeci rodzaj mediów również prawicowych traktuje temat poważnie tak jak na to zasługuje. Ani go nie omijają, nie wspominając w zasadzie o niczym jakby nie istniał. Ani nie stosują specjalnych zagrywek. Ani nie bagatelizują, ani nie wmawiają spisków/intryg, ani nie starają się wzbudzić niechęci do komisji takiej czy innej, Watykanu i jego podejścia.
Nie wychodzą z założenia że ich prawicowość sprowadza się do usilnej, specyficznej obrony kościoła i jego występków. Nie stosują technik dwóch wcześniej wymienionych rodzajów mediów.
Przez to przez dwa pierwsze rodzaje mediów które podaje wyżej są traktowani jako "fałszywie prawicowi".
Tamte dwa pierwsze rodzaje mediów prawicowych i niektórzy politycy jakby profilem i mentalnością oddający taki rodzaj mediów są jeszcze z siebie bardzo dumni.
Wydają się po cichu, nieświadomie , w mrówczym trudzie pracować już na całkowitą katastrofę kościoła i niejako swoją własną.