Mit kresów wschodnich.
https://dzieje.pl/ksiazki/kresy-rzeczypo...it-polakow
Kto tak na prawdę tęskni za Kresami wschodnimi i z jakich powodów?
Czy to nie aby nostalgia wmówiona reszcie społeczeństwa przez arystokrację i jej "pieśniarzy"?
Kresy wschodnie to jest przykład najgorszego feudalizmu jeśli chodzi o tereny dawnej rzeczpospolitej jeszcze tej szlacheckiej, przedrozbiorowej. Na pozostałych terenach Polski feudalizm zazwyczaj był lżejszy.
Teren żyznych gleb, dużych płodów rolnych oraz przestrzeń gdzie można więcej, więcej jeśli chodzi o korzystanie. To m.in część tej tzw złotej wolności szlacheckiej która chyba jest dość mylnie i opatrznie rozumiana.To dość podobnie jak wziąć przedsiębiorce który musi wpłacać niewiele do budżetu państwa a swoich pracowników traktuje podle. Realnie podle. Chociaż nie do końca też i do porównanie jest dobre bowiem Ci ludzie po prostu byli traktowani jak własność i część inwentarza.
Oczywiście nie jest też tak że wszyscy feudałowie na kresach wschodnich byli tacy sami, podobnie jak na terenach reszty Rzeczpospolitej, byli lepsi i gorsi. Zazwyczaj kobiety tam obecne należące do szlachty były tą lepszą częścią aczkolwiek nie tylko.
Kogo tam ta nasza szlachta wzięła sobie do pomocy? Zydow , jako arendarzy, poborców podatkowych, pilnujących też jakości pracy.
Oni częściej mieli kontakt z ludźmi poddanymi i to częściej na nich skupiało się niezadowolenie czy pretensje.
Aczkolwiek spośród tych arendarzy też byli różni, lepsi i gorsi. Czasami ktoś z nich też przejawiał jakieś ludzkie odczucia.
Ludziom poddanym wmawiano że taki to już jest boski porządek rzeczy, tak sobie wymyślił to pan Bóg, tak żyli ich rodzice, dziadowie i pradziadowie i to się nie skończy nigdy. Przeciwstawianie się temu to grzech, to przeciwstawianie się Bogu.
Ludzie podani zazwyczaj żyli krótko, średnia wieku była niska, nawet jak na tamte czasy więc można powiedzieć że jedyne co tak na prawdę posiadali to wiara. Wiara że jak umrą to dostaną się do nieba i tam będą mieli lepiej, no chyba że przeciwstawią się panu. Jednemu panu i drugiemu Panu.
To jest w dużej mierze psychologia utrzymania tego systemu.
Do tego że nie trafiło im się i tak najgorzej, że wszędzie feudalizm jest gorszy ale tu im się trafiło wyjątkowo dobrze.
Ci ludzie nigdy nigdzie nie podróżowali, nawet po terenie rzeczpospolitej, a co dopiero zagranicy. Nie wolno im było się oddalać z miejsca zamieszkania, chyba że pan/pani ich ze sobą zabrali.
Nie umieli czytać, nie umieli pisać, można im było wmówić prawie wszystko.
Sen o utraconych kresach to jest opowieść arystokracji, to jest ich sentyment.
Patriotyzm jest tu używany jako narzędzie do utrzymania tego snu, podobnie jak i ówczesna wiara religijna była używana do zachowania ówczesnego systemu.
Kiedyś " przeciwstawiano" się Bogu, teraz to ma być " przeciwstawianie " się państwu czy właściwie Polsce. Naturalnie w tej opowieści "pieśniarzy".
Chyba nie na tym realnie polegają prawdziwe wartości i nie do tego powinny być sprowadzane.
Wartości tak rozumiane są sprowadzane do utożsamiania się z... kłamstwem. Tak to działa w praktyce, poza pieśniami, pięknymi opowiadaniami, snami na jawie i próbą wmówienia wstydu.
https://dzieje.pl/ksiazki/kresy-rzeczypo...it-polakow
Kto tak na prawdę tęskni za Kresami wschodnimi i z jakich powodów?
Czy to nie aby nostalgia wmówiona reszcie społeczeństwa przez arystokrację i jej "pieśniarzy"?
Kresy wschodnie to jest przykład najgorszego feudalizmu jeśli chodzi o tereny dawnej rzeczpospolitej jeszcze tej szlacheckiej, przedrozbiorowej. Na pozostałych terenach Polski feudalizm zazwyczaj był lżejszy.
Teren żyznych gleb, dużych płodów rolnych oraz przestrzeń gdzie można więcej, więcej jeśli chodzi o korzystanie. To m.in część tej tzw złotej wolności szlacheckiej która chyba jest dość mylnie i opatrznie rozumiana.To dość podobnie jak wziąć przedsiębiorce który musi wpłacać niewiele do budżetu państwa a swoich pracowników traktuje podle. Realnie podle. Chociaż nie do końca też i do porównanie jest dobre bowiem Ci ludzie po prostu byli traktowani jak własność i część inwentarza.
Oczywiście nie jest też tak że wszyscy feudałowie na kresach wschodnich byli tacy sami, podobnie jak na terenach reszty Rzeczpospolitej, byli lepsi i gorsi. Zazwyczaj kobiety tam obecne należące do szlachty były tą lepszą częścią aczkolwiek nie tylko.
Kogo tam ta nasza szlachta wzięła sobie do pomocy? Zydow , jako arendarzy, poborców podatkowych, pilnujących też jakości pracy.
Oni częściej mieli kontakt z ludźmi poddanymi i to częściej na nich skupiało się niezadowolenie czy pretensje.
Aczkolwiek spośród tych arendarzy też byli różni, lepsi i gorsi. Czasami ktoś z nich też przejawiał jakieś ludzkie odczucia.
Ludziom poddanym wmawiano że taki to już jest boski porządek rzeczy, tak sobie wymyślił to pan Bóg, tak żyli ich rodzice, dziadowie i pradziadowie i to się nie skończy nigdy. Przeciwstawianie się temu to grzech, to przeciwstawianie się Bogu.
Ludzie podani zazwyczaj żyli krótko, średnia wieku była niska, nawet jak na tamte czasy więc można powiedzieć że jedyne co tak na prawdę posiadali to wiara. Wiara że jak umrą to dostaną się do nieba i tam będą mieli lepiej, no chyba że przeciwstawią się panu. Jednemu panu i drugiemu Panu.
To jest w dużej mierze psychologia utrzymania tego systemu.
Do tego że nie trafiło im się i tak najgorzej, że wszędzie feudalizm jest gorszy ale tu im się trafiło wyjątkowo dobrze.
Ci ludzie nigdy nigdzie nie podróżowali, nawet po terenie rzeczpospolitej, a co dopiero zagranicy. Nie wolno im było się oddalać z miejsca zamieszkania, chyba że pan/pani ich ze sobą zabrali.
Nie umieli czytać, nie umieli pisać, można im było wmówić prawie wszystko.
Sen o utraconych kresach to jest opowieść arystokracji, to jest ich sentyment.
Patriotyzm jest tu używany jako narzędzie do utrzymania tego snu, podobnie jak i ówczesna wiara religijna była używana do zachowania ówczesnego systemu.
Kiedyś " przeciwstawiano" się Bogu, teraz to ma być " przeciwstawianie " się państwu czy właściwie Polsce. Naturalnie w tej opowieści "pieśniarzy".
Chyba nie na tym realnie polegają prawdziwe wartości i nie do tego powinny być sprowadzane.
Wartości tak rozumiane są sprowadzane do utożsamiania się z... kłamstwem. Tak to działa w praktyce, poza pieśniami, pięknymi opowiadaniami, snami na jawie i próbą wmówienia wstydu.