Stanisław ze Szczepanowa, uznawany za świętego. Jeden z ważniejszych świętych.
https://wielkahistoria.pl/stanislaw-ze-s...edium=push
https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%...zczepanowa
https://historia.org.pl/2021/03/04/boles...m-zdrajca/
Miał wskrzesić zmarłego według kanonika Wincentego z Kielczy z XIII w.
Miało to się stać w 1076 roku.
Chodzi o pewnego rycerza który zmarł jednak pozostała jego rodzina. Kościół przywłaszczył sobie ziemie zmarłego rycerza. Rodzina rycerza twierdziła że bezprawnie.
Biskup powoływał się na świadków rzekomej zapłaty rycerzowi za jego ziemie przy czym świadkowie nie potwierdzili.
Toteż wymyślono sobie że zmarły wstanie z grobu i osobiście zaświadczy że mu biskup zapłacił.
Miał tego dokonać właśnie Stanisław ze Szczepanowa. Przy czym nie dokonał tego przy rodzinie.
Rodzina zmarłego rycerza także i jemy wytoczyła proces. Rodzina ponadto utrzymywała że nic innego nie zrobiono tylko rozkopano grób zmarłego i tak ich z tym pozostawiono.
Po tym czy nawet nieco wcześniej wersje wydarzeń mocno się rozjeżdżają i do dzisiaj dominuje wersje kościelna z żywotów świętych jakoby mieli przekonać króla do zmartwychwstania a ten zatwierdził im dekretem przyznanie tych ziem.
żywoty świętych że zmarły rycerz Piotr miał otrzymać propozycje jeszcze kilku dodatkowych lat życia ale stwierdził że woli żeby dano mu spokój i od nowa przysypano ziemią.
Wydaje się jednak że nie bez znaczenia ma pewien wpływ okoliczności tamtejszych czasów. Bowiem Polska przeszła oficjalny chrzest w 966 roku po czym na chrześcijaństwo przeszedł król, jego świta, szeroko pojęty dwór, wojsko i tutaj lista się kończy.
Reszta poddanych nie była przekonana do nowej religii, obstawała przy słowiańskiej.
Od oficjalnego chrztu minęło więc już ponad 100 lat a sytuacja w Polsce się nie zmieniała. Ewangelizacja przebiegała opornie.
Chrzest już od samego początku był sprawą polityczną w sensie międzynarodowym i nic się nie zmieniło mimo tych 100 lat. Ostały się pisma ewangelizatorów z XI w. gdzie sami ubolewali nad tym że nikt ich nie chce słuchać a nawet są przepędzani.
Zachód Europy twierdził że z poganami nie ma nic wspólnego a od tego zależały sojusze międzynarodowe, możliwość płynnego handlu.
Monarchowie krajów zachodnich nawet wspominali o możliwości przeprowadzenia wojny w celu walki z pogaństwem i krzewienia słusznej wiary.
Wobec tego nowa wiara potrzebowała konkretnych cudów a takim stało się wskrzeszanie zmarłych. Skoro nawet król swoim majestatem przychyla się do uznania cudu to nie trzeba było widzieć to samemu.
Poddani mieli dość sceptyczne nastawienie wobec nowego duchowieństwa ale inne uczucia przejawiali zwykle wobec króla. Sprzeciwianie się królowi miało też inne konsekwencje niż sprzeciwianie się duchowieństwu, nawet jeśli chodziło o biskupa.
Idąc dalej i nie skupiając się tylko na rzekomym wskrzeszeniu rycerza Piotra.
Po cudzie dokonanym przez Stanisława ze Szczepanowa został on później uznany biskupem.
Powstała opozycja wobec ówczesnego króla Bolesława Śmiałego i biskup czyli Stanisław ze Szczepanowa opowiedział się po stronie opozycji antykrólewskiej.
Poszło o to że wcześniej panowała wśród szlachty względna wolność jeśli chodzi o ich rządy w regionie, coś w rodzaju małych księstw. Jednak Bolesław śmiały postanowił przeprowadzić centralizację władzy i tutaj napotkał już bunt.
Bolesław Śmiały chcąc uporać się z buntownikami zwykle skazywał ich na śmierć co spotkało biskupa Stanisława ze Szczepanowa ( tego samego od wskrzeszania martwego rycerza).
https://wielkahistoria.pl/stanislaw-ze-s...edium=push
https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%...zczepanowa
https://historia.org.pl/2021/03/04/boles...m-zdrajca/
Miał wskrzesić zmarłego według kanonika Wincentego z Kielczy z XIII w.
Miało to się stać w 1076 roku.
Chodzi o pewnego rycerza który zmarł jednak pozostała jego rodzina. Kościół przywłaszczył sobie ziemie zmarłego rycerza. Rodzina rycerza twierdziła że bezprawnie.
Biskup powoływał się na świadków rzekomej zapłaty rycerzowi za jego ziemie przy czym świadkowie nie potwierdzili.
Toteż wymyślono sobie że zmarły wstanie z grobu i osobiście zaświadczy że mu biskup zapłacił.
Miał tego dokonać właśnie Stanisław ze Szczepanowa. Przy czym nie dokonał tego przy rodzinie.
Rodzina zmarłego rycerza także i jemy wytoczyła proces. Rodzina ponadto utrzymywała że nic innego nie zrobiono tylko rozkopano grób zmarłego i tak ich z tym pozostawiono.
Po tym czy nawet nieco wcześniej wersje wydarzeń mocno się rozjeżdżają i do dzisiaj dominuje wersje kościelna z żywotów świętych jakoby mieli przekonać króla do zmartwychwstania a ten zatwierdził im dekretem przyznanie tych ziem.
żywoty świętych że zmarły rycerz Piotr miał otrzymać propozycje jeszcze kilku dodatkowych lat życia ale stwierdził że woli żeby dano mu spokój i od nowa przysypano ziemią.
Wydaje się jednak że nie bez znaczenia ma pewien wpływ okoliczności tamtejszych czasów. Bowiem Polska przeszła oficjalny chrzest w 966 roku po czym na chrześcijaństwo przeszedł król, jego świta, szeroko pojęty dwór, wojsko i tutaj lista się kończy.
Reszta poddanych nie była przekonana do nowej religii, obstawała przy słowiańskiej.
Od oficjalnego chrztu minęło więc już ponad 100 lat a sytuacja w Polsce się nie zmieniała. Ewangelizacja przebiegała opornie.
Chrzest już od samego początku był sprawą polityczną w sensie międzynarodowym i nic się nie zmieniło mimo tych 100 lat. Ostały się pisma ewangelizatorów z XI w. gdzie sami ubolewali nad tym że nikt ich nie chce słuchać a nawet są przepędzani.
Zachód Europy twierdził że z poganami nie ma nic wspólnego a od tego zależały sojusze międzynarodowe, możliwość płynnego handlu.
Monarchowie krajów zachodnich nawet wspominali o możliwości przeprowadzenia wojny w celu walki z pogaństwem i krzewienia słusznej wiary.
Wobec tego nowa wiara potrzebowała konkretnych cudów a takim stało się wskrzeszanie zmarłych. Skoro nawet król swoim majestatem przychyla się do uznania cudu to nie trzeba było widzieć to samemu.
Poddani mieli dość sceptyczne nastawienie wobec nowego duchowieństwa ale inne uczucia przejawiali zwykle wobec króla. Sprzeciwianie się królowi miało też inne konsekwencje niż sprzeciwianie się duchowieństwu, nawet jeśli chodziło o biskupa.
Idąc dalej i nie skupiając się tylko na rzekomym wskrzeszeniu rycerza Piotra.
Po cudzie dokonanym przez Stanisława ze Szczepanowa został on później uznany biskupem.
Powstała opozycja wobec ówczesnego króla Bolesława Śmiałego i biskup czyli Stanisław ze Szczepanowa opowiedział się po stronie opozycji antykrólewskiej.
Poszło o to że wcześniej panowała wśród szlachty względna wolność jeśli chodzi o ich rządy w regionie, coś w rodzaju małych księstw. Jednak Bolesław śmiały postanowił przeprowadzić centralizację władzy i tutaj napotkał już bunt.
Bolesław Śmiały chcąc uporać się z buntownikami zwykle skazywał ich na śmierć co spotkało biskupa Stanisława ze Szczepanowa ( tego samego od wskrzeszania martwego rycerza).