Maximilien Robespierre. Ojciec rewolucji francuskiej ale również ojciec tego co nazywamy współcześnie populizmem.
https://historia.org.pl/2017/09/21/maxim...e-czesc-i/
https://historia.org.pl/2017/09/23/maxim...-czesc-ii/
https://wielkahistoria.pl/rzez-w-wandei-...m-kobiety/
Stał się nie tylko tym z czym walczył ale nawet jeszcze kimś gorszym. Odpowiada za falę morderstw, zbrodni oraz zdarzeń które dość jasno kwalifikują się jako ludobójstwo. W ocenie niektórych jest odpowiedzialny lub co najmniej współodpowiedzialny za śmierć co najmniej 300 tys. osób, wywołanie wojny domowej Francji, całkowite zradykalizowanie rewolucji, rozszerzającą się demoralizację.
Nie wspominając o torturowanych , pobitych zastraszonych czy też tych którzy uciekali z kraju bądź byli deportowani w liczbie co najmniej kilkuset tysięcy. Część tych patologi odbyła się już po jego śmierci w 1794 roku. Jednak on je zainicjował i zaakceptował jako głównodowodzący.
Część rozkazów wydawał ustnie inne na piśmie. Spora cześć dokumentacji czasów po 1789 roku nie przetrwała bo została zniszczona.
Bali się go inni rewolucjoniści stąd dość szybko po 1789 roku powstała różne frakcje które się wzajemnie zwalczały z czego ta Robespierre była najbardziej skrajna i niebezpieczna. Bezwzględnie niszczył wszelką konkurencje, szybko posądzając o zdradę, korupcję, zamykając do więzienia czy wysyłając na gilotynę. Deklarował się jako deista i przeciwnik kościoła chrześcijańskiego jako instytucji.
Jednak później postanowił wymyślić własnego Boga i własną religie, na poły deistyczną i częściowo własną. Niektórzy wtedy twierdzili w tym inne frakcje rewolucjonistów że pogrąża się w szaleństwie. Wielu rewolucjonistów, również z ugrupowania jakobinów domagało się zakończenia rewolucji i przejścia do bardziej stabilnego systemu jednak Robespierre był jednym z autorów czegoś co można nazwać rewolucją permanentną. Robespierre dość szybko po przejęciu władzy we Francji pokazał że chce być władcą absolutnym, i to takim jakim zazwyczaj nie byli inni władcy sprzed jego epoki przez niego krytykowani, których chciał też obalić.
Dość szybko potwierdził wcześniejsze zarzuty że nie nadaje się do sprawowania władzy a ta władza mu szkodzi. Był dowodem na to że trzeba mieć odpowiednie predyspozycje jak i też zahamowania żeby rządzić, nie wystarczy tylko wykształcenie prawnicze, chęć czy zaangażowanie czy też schlebianie ludowi.
Nie znosił wszelkiego sprzeciwu, okazując to wyjątkowo demonstracyjnie, agresywnie, nie wahając się zastosować wszelkich środków takich których zazwyczaj nie używali różni francuscy królowie. Stosował też odpowiedzialność zbiorową.
Zwykle też zwalczany przez niego kościół chrześcijański we Francji nie dopuszczał się takiej lekkomyślności, łatwości i zaciekłości w karaniu.
Był wyjątkowo niecierpliwy, nerwowy, chciał szybkich efektów i rozwiązań. Stąd szybko zaczęło się mordowanie w jego wykonaniu czy właściwie na jego zlecenie.
Konwent Narodowy nie widział już żadnego innego wyjścia jak ując Robespierra i jego wiernych stronników, osądzić i skazać na gilotynę. Sytuacja w kraju coraz bardziej się wymykała spod kontroli, wiele pomysłów Robesspiera się nie sprawdziło a właściwie zakończyło katastrofą a sam Robespierre stawał się coraz bardziej nieobliczalny, gotowy poświęcić wszystko i wszystkich, coraz częściej grożący wszystkim na około. Zanosiło się że przez niego fala morderstw, podejrzeń, wypaczeń, oraz wojna domowa mogą nie skończyć się nigdy.
https://historia.org.pl/2017/09/21/maxim...e-czesc-i/
https://historia.org.pl/2017/09/23/maxim...-czesc-ii/
https://wielkahistoria.pl/rzez-w-wandei-...m-kobiety/
Stał się nie tylko tym z czym walczył ale nawet jeszcze kimś gorszym. Odpowiada za falę morderstw, zbrodni oraz zdarzeń które dość jasno kwalifikują się jako ludobójstwo. W ocenie niektórych jest odpowiedzialny lub co najmniej współodpowiedzialny za śmierć co najmniej 300 tys. osób, wywołanie wojny domowej Francji, całkowite zradykalizowanie rewolucji, rozszerzającą się demoralizację.
Nie wspominając o torturowanych , pobitych zastraszonych czy też tych którzy uciekali z kraju bądź byli deportowani w liczbie co najmniej kilkuset tysięcy. Część tych patologi odbyła się już po jego śmierci w 1794 roku. Jednak on je zainicjował i zaakceptował jako głównodowodzący.
Część rozkazów wydawał ustnie inne na piśmie. Spora cześć dokumentacji czasów po 1789 roku nie przetrwała bo została zniszczona.
Bali się go inni rewolucjoniści stąd dość szybko po 1789 roku powstała różne frakcje które się wzajemnie zwalczały z czego ta Robespierre była najbardziej skrajna i niebezpieczna. Bezwzględnie niszczył wszelką konkurencje, szybko posądzając o zdradę, korupcję, zamykając do więzienia czy wysyłając na gilotynę. Deklarował się jako deista i przeciwnik kościoła chrześcijańskiego jako instytucji.
Jednak później postanowił wymyślić własnego Boga i własną religie, na poły deistyczną i częściowo własną. Niektórzy wtedy twierdzili w tym inne frakcje rewolucjonistów że pogrąża się w szaleństwie. Wielu rewolucjonistów, również z ugrupowania jakobinów domagało się zakończenia rewolucji i przejścia do bardziej stabilnego systemu jednak Robespierre był jednym z autorów czegoś co można nazwać rewolucją permanentną. Robespierre dość szybko po przejęciu władzy we Francji pokazał że chce być władcą absolutnym, i to takim jakim zazwyczaj nie byli inni władcy sprzed jego epoki przez niego krytykowani, których chciał też obalić.
Dość szybko potwierdził wcześniejsze zarzuty że nie nadaje się do sprawowania władzy a ta władza mu szkodzi. Był dowodem na to że trzeba mieć odpowiednie predyspozycje jak i też zahamowania żeby rządzić, nie wystarczy tylko wykształcenie prawnicze, chęć czy zaangażowanie czy też schlebianie ludowi.
Nie znosił wszelkiego sprzeciwu, okazując to wyjątkowo demonstracyjnie, agresywnie, nie wahając się zastosować wszelkich środków takich których zazwyczaj nie używali różni francuscy królowie. Stosował też odpowiedzialność zbiorową.
Zwykle też zwalczany przez niego kościół chrześcijański we Francji nie dopuszczał się takiej lekkomyślności, łatwości i zaciekłości w karaniu.
Był wyjątkowo niecierpliwy, nerwowy, chciał szybkich efektów i rozwiązań. Stąd szybko zaczęło się mordowanie w jego wykonaniu czy właściwie na jego zlecenie.
Konwent Narodowy nie widział już żadnego innego wyjścia jak ując Robespierra i jego wiernych stronników, osądzić i skazać na gilotynę. Sytuacja w kraju coraz bardziej się wymykała spod kontroli, wiele pomysłów Robesspiera się nie sprawdziło a właściwie zakończyło katastrofą a sam Robespierre stawał się coraz bardziej nieobliczalny, gotowy poświęcić wszystko i wszystkich, coraz częściej grożący wszystkim na około. Zanosiło się że przez niego fala morderstw, podejrzeń, wypaczeń, oraz wojna domowa mogą nie skończyć się nigdy.