Bernard Wasserstein kłamie. To jest propaganda historyczna.
https://www.newsweek.pl/polska/zydzi-w-p...ce/pykt2rn
Jak już wiele razy pisałem choćby i na tym forum że Polacy w II RP nie byli święci jeśli chodzi o Żydów, zdarzało mi się również stawać w ich obronie. Naszą polską propagandę historyczną również krytykowałem.
Już w pierwszym zdaniu pada kłamstwo. " Żydzi chcieli przede wszystkim jednego zostać Polakami ale Polacy ich nie chcieli". Tak naprawdę tylko mała cześć Żydów tego chciała, byli najczęściej wyjątkami od reguły. Polacy im to oczywiście umożliwiali a przykładów tego nie mamy aż tak mało. Żydzi wtedy jako większość bardzo dbali o swoją tożsamość zarówno o wierność religii, jak i też język, kulturę, obyczaje, sposób myślenia. Cześć ówczesnych żydów było nacjonalistami i to dość silnymi, chcieli własnego państwa, nie czuli się Polakami. Porzucenie judaizmu było traktowane przez Żydów jako zdrada. Mało Żydów potrafiło w II Rp mówić płynnie po polsku, większość mówiła wyłącznie w jidysz albo dukała po polsku nie znając wszystkich słów. Zaskakująco też spora ilość Żydów nie tylko w RP ale również na świecie była komunistami, nie kryła się z sympatią dla Lenina, Stalina i ZSRR. Część Żydów miała pomysł by w Polsce utworzyć teren eksterytorialny czyli innymi słowy państwo w państwie. To w założeniach miało być nowe państwo żydowskie i wcale tam nie było miejsca dla Polaków. W planach Polacy mieli się dobrowolnie a jeśli będzie potrzeba przymusowo przesiedlać a tam mieli być skierowani wszyscy Żydzi z pozostałych terenów II Rp ewentualnie z innych krajów gdzie Żydzi mieli jeszcze gorzej. Polacy mieli sami w wyniku negocjacji i nacisków zgodzić się na odstąpienie cześć swojego terytorium, nadania mu statusu odrębnego państwa a jeśli by się na to nie zgodzili istniała opcja by zrobić to bez ich zgody z pomocą Żydów z innych cześć świata i innych państw silniejszych od Polski. Największym sprzymierzeńcem miało być ZSRR.
Wśród części społeczności żydowskiej istniał jeszcze inny pomysł. Włączenia całego terenu albo przynajmniej jego większej części II RP do ZSRR w wyniku działań wojennych co ZSRR też ich to obiecywało. Były też pomysły oderwania Galicji Wschodniej i Wołynia i utworzenia Ukraińskiej Republiki Socjalistycznej zależnej od Rosji.
Należy pamiętać że dopiero co po 123 latach zaborów Polska odzyskała niepodległość okupując to dużym wysiłkiem więc w tamtych czasach wszelkie pomysły kolejnego rozbioru, podzielenia Polski działały wyjątkowo negatywnie i to nie tylko kiedy postulowały je środowiska żydowskie ale jakikolwiek inne, Polacy-komuniści o zbliżonych pomysłach do tych również byli niemile widziani i mocno krytykowani.
Prawda jest też taka że społeczności Żydów w Polsce nikt na świecie nie chciał, nie chciały tego największe enklawy Żydów na świecie oraz włodarze czy społeczeństwa tamtych państw w dwudziestoleciu międzywojennym. Nie chciały tego ani USA ani ZSRR. ZSRR dla celów politycznych, tworzenia swojego fałszywego wizerunku na potrzeby komunizmu i głoszonego przez niego internacjonalizmu, absolutyzmu równości i szacunku dla wszystkich ras sami po chichu pozbywali się własnych Żydów którzy najczęściej trafiali do Polski. Żydzi obecni w II Rp którzy chcieli się przenieść do ZSRR wiedzeni obietnicami ZSRR i pod wpływem pewnej retoryki przez nich kolportowanej na cały świat odchodzili z kwitkiem. Taka sama odpowiedź szła z USA. Tajemnica poliszynela jest to że Żydzi z USA tych Żydów z Europy Wschodniej i ZSRR traktowali jako gorszych, nieudaczników którym być może będą musieli pomagać jeśli nie odnajdą się w nowej rzeczywistości a tych którzy na tych terenach odrobili się fortun byli poostrzegani jaki groźna i niepotrzebna konkurencja na tamtejszym rynku. Postulowana przez nich tolerancja dla ich narodu, domaganie się szacunku i równego traktowania była głównie dekoracyjna i fasadowa. Sprowadzała się do tego że " Żydzi mają być traktowani lepiej ale w Polsce, walczymy z antysemityzmem i dyskryminacją Żydów ale w Polsce, broń boże żeby oni wszyscy tutaj się sprowadzali". Nie chodziło przecież o przyjęcie w krótkim odstępie czasu czy nawet 20 lat całej społeczności żydowskiej zamieszkałej w II RP liczącej prawie 3.5 miliona ludzi ale nawet o relatywnie małe grupy Żydów.
To też nie było w II RP tylko tak że Żydzi tworzyli swoje zamknięte społeczności bo Polacy ich odpychali tworzyli je również bo nie czuli więzi z polakami, byli oni dla nich obcy kulturowo, obcy tożsamościowo. Wielu Żydów nie chciała się uczyć naszego języka, nie integrowała się z Polakami bo tego nie chciała a nie dlatego że Polacy im na to nie pozwalali. Wesserstein pomija również to że część Żydów była nastawiona wrogo do chrześcijaństwa ważnego dla polskiej społeczności, traktowała judaizm jako lepsza religię i to demonstrowała. Podtrzymywała stanowisko z początku tej ery diaspory żydowskiej Imperium Rzymskiego na terenach dzisiejszego Izraela o tym że nowy odłam propagowany przez Jezusa Chrystusa to jest herezja. Nie mówi również o tym że cześć diaspory żydowskiej w Polsce na bazie swojej religii b o tego ich uczyła rzeczywiście czuła się jako naród wybrany, najbliższy Bogu który powinien kierować światem. Jak ma się czuć Polak który dopiero co wywalczył niepodległość kiedy słyszy że część Żydów rości sobie prawa do kierowania jego krajem bo według ich religii mają do tego prawo a Jezus Chrystus ważny dla niego był dla nich uzurpatorem i oszustem? Brak szacunku i pogarda pojawiała się po obydwu stronach, zarówno żydowskiej jak i polskiej.
Nie podaje również tego że część Żydów wcale nie była za odzyskaniem niepodległości przez Polskę i oni pod zaborami całkiem dobrze się czuli, w szczególności pod zaborem rosyjskim. Kiedy jednak to się Polsce udało przyjęli to z wyraźnym i demonstrowanym niezadowoleniem. Część Żydów to byli wyraźni sojusznicy i współpracownicy byłych zaborców Prus, Rosji i Austro-Węgier. To znowu wcale nie były ruchy bardzo marginalne i nie były znowu też takie potępiane przez większość Żydów którzy wtedy żyli w II Rp. Mimo że oni mogli nie sympatyzować z tymi ideami. Mogli mieć inne poglądy i mogli również dobrze życzyć II RP nie zajmowali wobec tego stanowiska negatywnego co rodziło w Polakach nieufność. Panował pogląd że jednak mimo wszystko on się solidaryzują z tymi radykalnymi Żydami i może teraz ich nie popierają ale wtedy kiedy wytworzą się odpowiednie okoliczności i koniunktura na przykład wojna to wtedy ich poprą. Wina za antyżydowską generalizacje lezy po obu stronach, nie tylko po polskiej ale po żydowskiej również.
Żydzi opowiadali się wtedy i cześć opowiada aż do dzisiaj za różnorodnością kulturową-obyczajową, tożsamościowa ale głównie wtedy kiedy działało to na ich korzyść i ich diaspory. W drugą stronę takich zasad już zbytnio nie przestrzegali zaprzeczając samym sobie. Krytyka polskiej odrębności czy polskości była akceptowana w środowiskach żydowskim i to wtedy nie było rozumiane jako podsycanie antagonizmów, antypolonizm a jako cześć ich praw, wolności, cześć kultury, bo oni mają taką perspektywę a zabranianie im takiej perspektywy to jest dyskryminacja i antysemityzm. Żydzi zarówno wtedy jak i dzisiaj domagają się by poznać ich perspektywę i spróbować zrozumieć z kolei nie wykazują tego samego dla innych perspektyw w tym zarówno dla polskiej. Potępiają kłamstwa i manipulacje skierowane w ich stronę jednocześnie opowiadając o historii samemu sobie pozwalając na kłamstwa i manipulacje. Stąd biorą się poglądy że wszystko co nie podoba się Żydom jest antysemityzmem, rasizmem, nazizmem, ksenofobią. Stąd też biorą się poglądy że wszyscy muszą przejąć perspektywę historyczną Żydów jako swoją własną i obowiązującą w tym również na terenie swojego własnego kraju. Mało istotne że jest ona wybiórcza, nierzetelna, demagogiczna i działa wybitnie na niekorzyść danego narodu i jego historii. Co innego kiedy dany naród wykazuje taką na bazie niedomówień i kłamstw a co innego kiedy jemu jest taka narzucana popełniająca takie same błędy. Żydzi sami chcą żyć w swojej nieświadomości historycznej jednocześnie negatywnie odnosząc się do takowej w innych narodach i dodatkowo narzucając swoją nieświadomość innym. Ciągle wymusza się to strachem przed oskarżeniem o antysemityzm i odniesieniami do Holocaustu dodatkowo wspierając sojuszem USA z Izraelem i w sumie wszystkim diasporami żydowskimi na świecie. Stąd ukuło się pewne powiedzenie że tam gdzie Żyd/Izrael nie może tam USA wyśle. Jest ono prawdziwe. Bo USA dyplomatycznie i zakulisowo, bez poinformowania opinii publicznej wtedy ostrzega przed oziębieniem stosunków sojuszniczych z danym krajem oraz ewentualnymi późniejszymi konsekwencjami dla tego kraju jeśli nie ustąpi. USA wykorzystuje do tego swoją pozycję gospodarczą, kapitałową, militarną, pozycję supermocarstwa na świecie i pozycję kierowniczą w NATO i pomniejszych światowych instytucjach uzupełnianą dodatkowo pewnego rodzaju szantażem grup kapitałowych ludzi pochodzenia żydowskiego. To ostatnie oczywiście też odbywa się zakulisowo, na osobności i w wąskim gronie. Stąd później biorą się teorie że Żydzi nieformalni zarządzają światem a przynajmniej jego większą i bardziej znaczącą częścią i stąd później bierze się nienawiść do nich nazywana przez nich i środowiska wspierające antysemityzmem jednocześnie wtedy nie mówią o jego genezie doskonale sobie zdając sprawę jaka jest jego podstawa.
To że Żydzi nie przestrzegają również współcześnie własnych zasadach pokazuje nieciekawa sytuacja w Strefie Gazy gdzie regularnie mordują Palestyńczyków w zasadzie od 70 lat.
Dlatego Finkelstein swego czasu określił to kopiowaniem polityki Hitlerowskich Niemiec i nawiązywaniem do nazizmu. Oczywiście wtedy Żydzi od USA po Izrael się na niego obrazili, nazwali antysemitą, stwierdzili że zatracił swoją tożsamość narodową i od tamtego czasu przez te środowiska jest marginalizowany. Stąd też bierze się słuszny pogląd że diaspora żydowska na całym świecie zwalcza wszystkie nacjonalizmy tylko nie swój własny. Wkracza w to jak może być skonstruowana tożsamość w danych krajach szczególnie słabszych na arenie międzynarodowej jednocześnie zostawiając własną w spokoju i nie pozwalając jej krytykować nawet kiedy dokonuje tego Żyd.
