12-12-2018, 11:36
To prawda.
Mną się być może praktycznie nikt nie interesuje za bardzo, bo ja zawsze byłem biedny, do tego z różnymi problemami życiowymi, z którymi nie zawsze sobie radziłem, jacyś tam znajomi o tym wiedzieli, znali moją sytuację i to ich zniechęcało.
Podobnie było w rodzinie, gdzie praktycznie z nikim nie mam kontaktu, w rodzinie i nie utrzymuje relacji w rodzinie. Mógłbym o tym więcej opowiedzieć, bo moje życie nie było zbyt ciekawe i dobre, i to też się wiąże z "domem rodzinnym", gdzie, ojciec i matka nie zachowywali się dobrze i pewne sprawy sobie zaniedbywali.
Kiedy było mi bardzo ciężko, miałem problemy przez ojca i matkę, czułem się zagubiony, zrezygnowany i traciłem chęci do życia, to nie miałem żadnego wsparcia, od żadnych przyjaciół, a tym bardziej od ojca i matki, którzy się tym nie przejmowali.
Ja byłem z tym wszystkim kompletnie sam i samotny...
To i tak ja sam siebie podziwiałem, że, będąc z takimi problemami psychicznymi i psychologicznymi, nie załamywałem się, tylko sobie radziłem.
Bo niektórzy albo wiele osób, mając takie przeżycia i problemy, wyniesione z domu, będąc z tym samemu, dawno już by się załamali psychicznie i może też samobójstwo popełnili, bo takie tragedie też są.
Ja na szczęście z tym sobie radziłem, ale było podwójnie trudno, bo nie miałem wsparcia od nikogo i byłem sam z tym wszystkim.
Jeżeli w takich momentach i trudnościach nie ma nikogo bliskiego, żadnych przyjaciół, to znaczy, że często nie ma przyjaciół, tym bardziej prawdziwych, od serca.
To też często może być fałsz, fikcja z przyjaciółmi... Ktoś może się podawać za "przyjaciela" nawet latami, może to być kilka osób, a w rzeczywistości tylko udawali i byli fałszywi.
Ci, co mają "wygodne życie", trochę kasy, dobrze im się powodzi, nie zawsze też mają prawdziwych przyjaciół.
Bo są też sytuacje, gdzie, jak jest: fajnie, dobrze, wtedy są znajomi, mówiący o sobie "przyjaciele". Jeżeli w życiu się dzieje źle, są problemy, brak kasy z różnych przyczyn, tych znajomych i przyjaciół już nie ma i, jakoś się nie interesują.
Mało kto robi coś w dzisiejszych czasach bezinteresownie.
Przeważnie, wielu ludzi czegoś od innych oczekuje albo jakichś korzyści, albo innych oczekiwań.
W moim, osobistym przekonaniu, ludzie biedni, mający gorzej w życiu mają bardzo niewielu przyjaciół prawdziwych.
Nie twierdzę, że nie ma w ogóle takich ludzi, bezinteresownych dla innych, ale jest takich ludzi już mniej, i też trzeba "dobrze trafić", żeby takich ludzi poznać, a to już nie jest łatwe.
Mną się być może praktycznie nikt nie interesuje za bardzo, bo ja zawsze byłem biedny, do tego z różnymi problemami życiowymi, z którymi nie zawsze sobie radziłem, jacyś tam znajomi o tym wiedzieli, znali moją sytuację i to ich zniechęcało.
Podobnie było w rodzinie, gdzie praktycznie z nikim nie mam kontaktu, w rodzinie i nie utrzymuje relacji w rodzinie. Mógłbym o tym więcej opowiedzieć, bo moje życie nie było zbyt ciekawe i dobre, i to też się wiąże z "domem rodzinnym", gdzie, ojciec i matka nie zachowywali się dobrze i pewne sprawy sobie zaniedbywali.
Kiedy było mi bardzo ciężko, miałem problemy przez ojca i matkę, czułem się zagubiony, zrezygnowany i traciłem chęci do życia, to nie miałem żadnego wsparcia, od żadnych przyjaciół, a tym bardziej od ojca i matki, którzy się tym nie przejmowali.
Ja byłem z tym wszystkim kompletnie sam i samotny...
To i tak ja sam siebie podziwiałem, że, będąc z takimi problemami psychicznymi i psychologicznymi, nie załamywałem się, tylko sobie radziłem.
Bo niektórzy albo wiele osób, mając takie przeżycia i problemy, wyniesione z domu, będąc z tym samemu, dawno już by się załamali psychicznie i może też samobójstwo popełnili, bo takie tragedie też są.
Ja na szczęście z tym sobie radziłem, ale było podwójnie trudno, bo nie miałem wsparcia od nikogo i byłem sam z tym wszystkim.
Jeżeli w takich momentach i trudnościach nie ma nikogo bliskiego, żadnych przyjaciół, to znaczy, że często nie ma przyjaciół, tym bardziej prawdziwych, od serca.
To też często może być fałsz, fikcja z przyjaciółmi... Ktoś może się podawać za "przyjaciela" nawet latami, może to być kilka osób, a w rzeczywistości tylko udawali i byli fałszywi.
Ci, co mają "wygodne życie", trochę kasy, dobrze im się powodzi, nie zawsze też mają prawdziwych przyjaciół.
Bo są też sytuacje, gdzie, jak jest: fajnie, dobrze, wtedy są znajomi, mówiący o sobie "przyjaciele". Jeżeli w życiu się dzieje źle, są problemy, brak kasy z różnych przyczyn, tych znajomych i przyjaciół już nie ma i, jakoś się nie interesują.
Mało kto robi coś w dzisiejszych czasach bezinteresownie.
Przeważnie, wielu ludzi czegoś od innych oczekuje albo jakichś korzyści, albo innych oczekiwań.
W moim, osobistym przekonaniu, ludzie biedni, mający gorzej w życiu mają bardzo niewielu przyjaciół prawdziwych.
Nie twierdzę, że nie ma w ogóle takich ludzi, bezinteresownych dla innych, ale jest takich ludzi już mniej, i też trzeba "dobrze trafić", żeby takich ludzi poznać, a to już nie jest łatwe.
Jestem sobie.