Ocena wątku:
  • 0 głosów - średnia: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Depresja
#1
Depresja jest to zaburzenie charakteryzujące się różnymi objawami, które występują przez okres co najmniej 2 tygodni w postaci: zmian nastroju polegających na pogrążeniu się w smutku, przygnębieniu, wygaszeniu zainteresowań, utraty zdolności do odczuwania przyjemności oraz zaburzenia psychoruchowego.
Depresja jest z reguły wtórna, a pierwotnym podłożem jest lęk, nerwica, tłumienie emocji. Inne częste objawy pojawiają się w postaci: pogorszenia koncentracji, pamięci, procesów myślowych oraz zaniżenia poczucia własnej wartości.
Zespół depresyjny - zaburzone obszary funkcjonowania - to zaburzenia psychiczne w różnej postaci, czyli: zaburzenia emocjonalne, poznawcze, społeczne, również zaburzenia motoryczne - człowiek siedzi albo leży, nie ma ochoty wstać, ma trudności z koordynacją wzrokowo - ruchową.
Zaburzenia somatyczne - jest to proces depresyjny, w którym człowiek bardziej szuka odpowiedzi w sferze somatycznej niż psychicznej, np. chory wskazuje lekarzowi, że bolą go stawy, serce, czy też ma kłopoty z przewodem pokarmowym.

Przyczyny depresji w zależności od podziału:

przyczyny somatogenne
Objawy somatyczne powodują rozwój zjawiska depresji. Jeśli chory cierpi fizycznie i te dolegliwości są długotrwałe i dokuczliwe, nie może sobie z nimi poradzić, a pomoc medyczna nie jest w pełni skuteczna, wówczas może rozwinąć się zespół depresyjny jako odpowiedź na chorobę.
przyczyny psychogenne
Częstym powodem jest nerwica, która jest bardzo dokuczliwym zjawiskiem. Może mieć różne oblicza: paniki, lęku, natrętnych myśli, martwienia się, obawy o życie. Wydaje się, że osoba taka nie ma powodu, by narzekać, ma wszystko co jest jej potrzebne, a jednak cierpienia są dla niej subiektywnie trudne do zniesienia. Jeżeli taki stan utrzymuje się przez długi czas, to konsekwencją może być depresja o podłożu psychogennym.
przyczyny endogenne
Genetycznie człowiek może być wyposażony w skłonności do zaburzeń depresyjnych. W takiej sytuacji istnieje zwiększone prawdopodobieństwo rozwinięcia się zespołu depresyjnego.



Objawy psychiczne:
  • utrata radości, energii

  • utrata zainteresowań

  • obniżony nastrój

  • poczucie winy i niska samoocena

  • obniżenie napędu (człowiek czuje się mniej energiczny i mniej sprawny)

  • wewnętrzna pustka (nie angażują człowieka żadne przeżycia, na których byłby w stanie się zatrzymać )

  • utrata nadziei

  • brak apetytu

  • tendencje samobójcze

  • depresyjne treści myśli

  • trudności w podejmowaniu decyzji
Objawy somatyczne:
  • zaburzenia snu

  • dolegliwości fizyczne (np. uczucie napięcia)

  • upośledzenie sił witalnych

  • zaburzenia wegetatywne - najczęściej zgłaszane przez chorych, to : bóle pleców, głowy, dolegliwości ze strony układu krążenia, układu pokarmowego, zaburzenia miesiączkowe, trudności z oddychaniem (duszności)
Objawy motoryczne:

Są to zaburzenia ruchowe, osłupienie, ograniczenie komunikowania się (spowolnienie ruchowe, mała dynamika ruchów, otępienie).
Objawy pobudzenia psychoruchowego: nadmierna bądź gwałtowna gestykulacja, gwałtowne podejmowanie decyzji, niepokój psychiczny, dezorganizacja wykonywania czynności, które wymagają skupienia.


Występują one na przemian, są to głównie zaburzenia nastroju.

Osoby maniakalne są euforyczne, pełne energii i wiary w siebie, ubierają się elegancko, wyglądają szczególnie dobrze, są uśmiechnięte, zadowolone z siebie, mają donośny i pewny siebie głos z mocną, wyrazistą barwą. W trakcie spotkania mówią bezustannie, zmierzając do zmonopolizowania konwersacji opowiadaniem skandalizujących opowieści i ciekawych dowcipów. Łatwo się rozpraszają przeskakując z tematu na temat. Odgrywają dobrze rolę duszy towarzystwa. Osoby takie żywią do siebie zaufanie mając samoocenę, której brak adekwatnych podstaw, natomiast nie przyjmują krytyki od innych. Są z siebie zadowolone, lubią przemawiać, pisać listy do ważnych osób. Zaś z drugiej strony potrafią dobrze manipulować ludźmi. Ich energia i wiara we własne możliwości może prowadzić do zrobienia kariery, np. w polityce. Natomiast ich główne słabości, to: niezdolność do prawidłowego spostrzegania siebie, irytowanie innych swoją dominacją i niewłaściwym zachowaniem, ciągła gadatliwość, tendencja do dziwacznego zachowania, wynikająca z iluzorycznego postrzegania siebie. Swoim zachowaniem ludzie ci mogą stać się dokuczliwi dla innych.
Osoby depresyjne z reguły są owładnięte poczuciem winy, brakiem motywacji, przygnębieniem, cierpieniem, wycofywaniem się z życia publicznego i zawodowego.
Odpowiedz
#2
https://youtu.be/GLzN2PzefjQ


Warto obejrzeć .
Odpływam ....
Zanikam ...
Zagubiona rozmywam się...
Blaknę ...
Zagubiona rozmywam się ...
Odpowiedz
#3
https://youtu.be/dkW5AEtOdZU
Odpływam ....
Zanikam ...
Zagubiona rozmywam się...
Blaknę ...
Zagubiona rozmywam się ...
Odpowiedz
#4
o dwubiebunowym chłopcu, bardzo dobry dokument

https://www.youtube.com/watch?v=nWTHuhbg85E
Odpowiedz
#5
Materiał dający wiele do myślenia https://www.youtube.com/watch?v=1e9KjI0ZvmI&t=3s wciąż temat tabu .
Odpływam ....
Zanikam ...
Zagubiona rozmywam się...
Blaknę ...
Zagubiona rozmywam się ...
Odpowiedz
#6
Jakie jest waszym zdaniem najlepsze niefarmakologiczne wsparcie w walce z depresja? W sensie, cos z kategorii codziennych czynnosci ktore pomogą wesprzeć leki.
Poświęć chwilę i przeczytaj:  http://wizaz.pl/kosmetyki/produkt,146111...cream.html
Odpowiedz
#7
ruch, sport, medytacja, miłe towarzystwo, czytałem nawet ostatnio o diecie bananowej co poprawia humor, nie żreć cukru. Opcji jest mnóstwo śmiesznych i poważnych pewnie wszystkie po trochu skuteczne tylko gorzej z motywacją i wytrwałością
Odpowiedz
#8
A koty?
Odpowiedz
#9
Najlepszym zwierzęciem na depresję jest terapeuta lub psychiatra Smile Przydaje się przyjazny, mądry człowiek. Kot gdzieś pomiędzy nimi, a resztą zwierząt, które jednak wymagają większej uwagi, którą osoby w depresji nie zawsze mogą im dać.
Odpowiedz
#10
Koty są dobre tylko się trochę długo gotują
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości