Zbrodnie w Afganistanie oraz inne przestępstwa które obniżyły pozycję wojsk NATO w Afganistanie doprowadzając do tego że nastroje w społeczeństwie afgańskim zaczęły się zmieniać.
https://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/...rodni.html
https://amnesty.org.pl/afganistan-tysi%C...o%C5%9Bci/
https://www.prawo.pl/prawnicy-sady/zbrod...98415.html
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojna_w_Af..._(od_2001)
W latach 1996-2001 r. za rządów Talibów i w pierwszych kilku latach jeśli nie dłużej inaczej postrzegano interwencje wojskową państw NATO i przede wszystkim USA w Afganistanie przez tamto społeczeństwo.
Mieli poparcie w różnych regionach i grupach społecznych, patrzono na nich z nadzieją, jako nową szansę i nowe otwarcie.
Także i na terenach wiejskich w tamtych czasach zwykle inaczej patrzono na Talibów. Częściej się ich bano i postrzegano ich jako zagrożenie. Nie zawsze i nie w pełni ale takie zachowania częściej się ujawniały.
Społeczeństwo wiejskie nie wykazywało wtedy aż takiego odchyłu w stronę skrajnie radykalnego, zbrojnego islamu.
Wydawało się nawet że jest otwarte na różnego rodzaju zmiany. W stronę umiarkowanego, rozsądnego islamu.
Choćby i z tego powodu dostrzegając jednak że poprzednie obyczaje, zdominowanie życia przez prawo szariatu, skrajnie jemu podporządkowanie doprowadza do licznych dramatów rodzinnych, dezintegracji rodzin.
Kobiety właściwie dość często panicznie bały się mężczyzn i były w ciężkim stanie psychicznym. Znerwicowane, straumatyzowane, często cierpiące na syndrom sztokholmski. Raczej dość często z rozbitą immunologią z powodu wszystkich przejść i całkowicie nieludzkiego traktowania.
W stwierdzeniach że były więźniami we własnym domu a do tego również w kraju nie ma ani krztyny przesady.
Oczywiście nie było to tak może powszechne, i tak wtedy społeczeństwo wiejskie w Afganistanie było podzielone, ujawniały się różne mechanizmy związane z kryciem sprawców, wyparciem psychologicznym, atakiem i agresją na ofiary i ich obrońców.
Część i tak chciała zachować poprzedni stan rzeczy który w zasadzie zapewniał im bezkarność. To były desperackie próby ratowania własnego wizerunku.
Prze te zbrodnie jak i też ich podejrzenia w oczach obywateli straciły również afgańskie siły rządowe.
Część afgańskiego społeczeństwa zaczęło ich postrzegać jak kiedyś rządy Talibów, jak reżim.
Ci którzy najbardziej ucierpieli widzieli ich nawet jako jeszcze gorszych od Talibów.
Nowe państwo afgańskie, mające być lepsze od pamiętnych rządów Talibów popełniło ogromną liczbę błędów, zaniedbań czy też przestępstw. Zauważalną i właściwie niewybaczalną.
Afgańczycy coraz częściej dochodzili do wniosku że im nie zależy w ogóle na państwie, na jakimkolwiek rozwoju, poprawie bytu. Im dłużej rządzili tym zwiększało się rozwarstwienie społeczne aż do skrajności. Lud afgański to społeczeństwo w dużej mierze bardzo biedne a sytuacja pogarszała się z roku na rok. Już nie dało się wszystkiego zrzucić na Talibów, różne organizacje terrorystyczne czy sojuszników Talibów którzy przeprowadzali swoje operacje.
Spora część państw z Bliskiego Wschodu była zainteresowana pogorszeniem sytuacji w Afganistanie, ukrywała, sponsorowała, szkoliła i wyposażała Talibów.
Rzucała się w oczy duża skala korupcji po stronie całego aparatu państwa afgańskiego, od rządu, przez policje, wojsko, administracje, instytucje publiczne.
https://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/...rodni.html
https://amnesty.org.pl/afganistan-tysi%C...o%C5%9Bci/
https://www.prawo.pl/prawnicy-sady/zbrod...98415.html
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojna_w_Af..._(od_2001)
W latach 1996-2001 r. za rządów Talibów i w pierwszych kilku latach jeśli nie dłużej inaczej postrzegano interwencje wojskową państw NATO i przede wszystkim USA w Afganistanie przez tamto społeczeństwo.
Mieli poparcie w różnych regionach i grupach społecznych, patrzono na nich z nadzieją, jako nową szansę i nowe otwarcie.
Także i na terenach wiejskich w tamtych czasach zwykle inaczej patrzono na Talibów. Częściej się ich bano i postrzegano ich jako zagrożenie. Nie zawsze i nie w pełni ale takie zachowania częściej się ujawniały.
Społeczeństwo wiejskie nie wykazywało wtedy aż takiego odchyłu w stronę skrajnie radykalnego, zbrojnego islamu.
Wydawało się nawet że jest otwarte na różnego rodzaju zmiany. W stronę umiarkowanego, rozsądnego islamu.
Choćby i z tego powodu dostrzegając jednak że poprzednie obyczaje, zdominowanie życia przez prawo szariatu, skrajnie jemu podporządkowanie doprowadza do licznych dramatów rodzinnych, dezintegracji rodzin.
Kobiety właściwie dość często panicznie bały się mężczyzn i były w ciężkim stanie psychicznym. Znerwicowane, straumatyzowane, często cierpiące na syndrom sztokholmski. Raczej dość często z rozbitą immunologią z powodu wszystkich przejść i całkowicie nieludzkiego traktowania.
W stwierdzeniach że były więźniami we własnym domu a do tego również w kraju nie ma ani krztyny przesady.
Oczywiście nie było to tak może powszechne, i tak wtedy społeczeństwo wiejskie w Afganistanie było podzielone, ujawniały się różne mechanizmy związane z kryciem sprawców, wyparciem psychologicznym, atakiem i agresją na ofiary i ich obrońców.
Część i tak chciała zachować poprzedni stan rzeczy który w zasadzie zapewniał im bezkarność. To były desperackie próby ratowania własnego wizerunku.
Prze te zbrodnie jak i też ich podejrzenia w oczach obywateli straciły również afgańskie siły rządowe.
Część afgańskiego społeczeństwa zaczęło ich postrzegać jak kiedyś rządy Talibów, jak reżim.
Ci którzy najbardziej ucierpieli widzieli ich nawet jako jeszcze gorszych od Talibów.
Nowe państwo afgańskie, mające być lepsze od pamiętnych rządów Talibów popełniło ogromną liczbę błędów, zaniedbań czy też przestępstw. Zauważalną i właściwie niewybaczalną.
Afgańczycy coraz częściej dochodzili do wniosku że im nie zależy w ogóle na państwie, na jakimkolwiek rozwoju, poprawie bytu. Im dłużej rządzili tym zwiększało się rozwarstwienie społeczne aż do skrajności. Lud afgański to społeczeństwo w dużej mierze bardzo biedne a sytuacja pogarszała się z roku na rok. Już nie dało się wszystkiego zrzucić na Talibów, różne organizacje terrorystyczne czy sojuszników Talibów którzy przeprowadzali swoje operacje.
Spora część państw z Bliskiego Wschodu była zainteresowana pogorszeniem sytuacji w Afganistanie, ukrywała, sponsorowała, szkoliła i wyposażała Talibów.
Rzucała się w oczy duża skala korupcji po stronie całego aparatu państwa afgańskiego, od rządu, przez policje, wojsko, administracje, instytucje publiczne.