Ile Polaków chce mieć tak naprawdę więcej niż dwójkę dzieci, ale tak całkowicie szczerze.
W ilu przypadkach to że ktoś miał by mieć więcej niż dwójkę dzieci jest uzależnione od ekonomi.
Może tak naprawdę większość Polaków jednak chce mieć dwójkę czy maksymalnie dwójkę dzieci i nie rozchodzi się o kwestie ekonomiczne czyli pensje, kredyty, mieszkania, domy, urlopy, macierzyńskie, dostęp do szkół , żłobków itd.
Powiedzmy sobie szczerze, sądzę że nie odkryje jakiejś nowości, jak jakaś rodzina chce mieć więcej niż dójkę dzieci to .... ją zwykle ma. Bez względu na stan posiadania.
Najlepszych przykładem jest powojenny boom, tzw polskie baby boom. Trwał on od 1945 r. do 1970, w czasach co tu dużo mówić polskiej biedy.
Skończył się akurat wtedy kiedy nastala epoka gierkowska czyli czasy zdecydowanie bogatsze. Już między latami 60-tymi, a 70 tymi było widać zdecydowaną różnicę w ekonomi, w naturalnie dla wielodzietnych rodzin dla biednych. Co dopiero porównywając z latami 1945- 1960.
Czyli nie zachodzi korelacja między skokowym wzrostem zarobków, skokowym wzrostem gospodarki programów socjalnych i rodzinnych a dzietnością. Występuje korelacja ale wprost odwrotna.
Idźmy dalej z przykładami. Kiedy średnia dzietność w III RP była najwyższa? Zaraz po upadku PRLu, w latach 1989-1995 czyli w czasach silnego, widocznego kryzysu, dużego bezrobocia, niskiej siły nabywczej wypłaty itd.
Po 1995 roku im się sytuacja poprawiała tym średnia liczba dzieci, różnica między śmierciami a narodzinami spadała i ta trajektoria utrzymuje się do dzisiaj, do 2021 roku.
Najlepszym przykładem jest 500 +, nie ma wzrostu dzietności, liczba nowych urodzeń nawet spada. Z czasem obecna partia rządząca, dodawała nowe pogramy oraz rozwiązania jak 300+, 2 letni okres macierzyński dla matek, większa ochrona zatrudnienia, wzrost płacy minimalnej i podbijanie średnich zarobków liczonej metodologią GUSowską czyli specyficzną. Nic to nie dało.
Jeśli zestawiać dzietność w latach 2015-2021 to twarda statystyka wskazuje że dzietność w tym okresie była najwyższa wtedy kiedy 500 + było na drugie dziecko, nie było 300 +, nie było specjalnej ochrony matek po urodzeniu dziecka, pensja minimalna była mniejsza itd.
Nie działa dogmat im więcej tym lepiej.
Podobnie jest w państwach całej Europy, USA, Kanady.
Dzietność od 70 lat lat jest najwyższa na świecie w państwach najbiedniejszych czyli prawie cała Afryka, większość Ameryki Południowej, Ameryki Łacińskiej, część Azji.
W państwach tych kontynentów które mają najlepszą sytuację ekonomiczną dzietność na kontynencie jest najmniejsza, zestawiając z innymi państwami tego kontynentu. Zwykle wyższa niż w Europie, USA i Kanadzie ale różnice się zacierają.
Czy ktoś na prawdę wierzy że politycy tego nie wiedzą? Że ktoś analizując statystyki, prace badawcze nie widzi trendów 70-letnich?
Że doradcy, ba nawet cale think thanki zgromadzone wokół tych polityków też tego nie wiedzą?
Te dane są powszechne, powstawały różne artykuły, różne książki, niektóre są dostępne nawet przez internet i to za darmo. To nie jest wiedza tajemna.
Tak jak napisałem już wyżej, jak ktoś chce mieć piątkę dziec i tak ją ma, jak nie chce to będzie miał jedno-dwójkę dzieci choćby mu nawet tirem zwozili do domu gotówkę. Choćby mu państwo zbudowało nawet dwa domy i jeszcze mieszkanie tak na wszelki wypadek.
Wielu ludzi nie przyznaje się wprost dlaczego nie ma bądź nie chce mieć więcej niż dwójki dzieci.
Są też i tacy którzy mówią otwarcie i szczerze, mam dwójkę dzieci i tyle mi wystarczy, więcej nie dał bym rady, są to osoby majętne i znane.
Bo tu nie chodzi o to że ktoś nie da rady finansowo, tylko chodzi o kwestie witalno-fizyczno-psychologiczne jeśli można tak to nazwać.
Z czego zwykle wynikały nazwijmy to dawne metody wychowawcze? Wtedy właśnie jak ludzie zwykle mieli więcej niż dwójkę dzieci? Bo sobie nie radzili z większą liczbą dzieci. Sięgali po środku dość szybkie, skuteczne jak i też było to wynikiem nerwów. zmęczenia itd.
Chodzi tu o bicie, krzyk, różne kary. Wychowawstwo zakazowo-nakazowe.
Pomijam tu na przykład przypadki ludzi którzy mieli taki charakter i bez względu jak liczną mieli rodzinę, czy w ogóle mieli dzieci, czy nawet w ogóle mieli żonę byli typami choleryków, frustratów itd.
W ilu przypadkach to że ktoś miał by mieć więcej niż dwójkę dzieci jest uzależnione od ekonomi.
Może tak naprawdę większość Polaków jednak chce mieć dwójkę czy maksymalnie dwójkę dzieci i nie rozchodzi się o kwestie ekonomiczne czyli pensje, kredyty, mieszkania, domy, urlopy, macierzyńskie, dostęp do szkół , żłobków itd.
Powiedzmy sobie szczerze, sądzę że nie odkryje jakiejś nowości, jak jakaś rodzina chce mieć więcej niż dójkę dzieci to .... ją zwykle ma. Bez względu na stan posiadania.
Najlepszych przykładem jest powojenny boom, tzw polskie baby boom. Trwał on od 1945 r. do 1970, w czasach co tu dużo mówić polskiej biedy.
Skończył się akurat wtedy kiedy nastala epoka gierkowska czyli czasy zdecydowanie bogatsze. Już między latami 60-tymi, a 70 tymi było widać zdecydowaną różnicę w ekonomi, w naturalnie dla wielodzietnych rodzin dla biednych. Co dopiero porównywając z latami 1945- 1960.
Czyli nie zachodzi korelacja między skokowym wzrostem zarobków, skokowym wzrostem gospodarki programów socjalnych i rodzinnych a dzietnością. Występuje korelacja ale wprost odwrotna.
Idźmy dalej z przykładami. Kiedy średnia dzietność w III RP była najwyższa? Zaraz po upadku PRLu, w latach 1989-1995 czyli w czasach silnego, widocznego kryzysu, dużego bezrobocia, niskiej siły nabywczej wypłaty itd.
Po 1995 roku im się sytuacja poprawiała tym średnia liczba dzieci, różnica między śmierciami a narodzinami spadała i ta trajektoria utrzymuje się do dzisiaj, do 2021 roku.
Najlepszym przykładem jest 500 +, nie ma wzrostu dzietności, liczba nowych urodzeń nawet spada. Z czasem obecna partia rządząca, dodawała nowe pogramy oraz rozwiązania jak 300+, 2 letni okres macierzyński dla matek, większa ochrona zatrudnienia, wzrost płacy minimalnej i podbijanie średnich zarobków liczonej metodologią GUSowską czyli specyficzną. Nic to nie dało.
Jeśli zestawiać dzietność w latach 2015-2021 to twarda statystyka wskazuje że dzietność w tym okresie była najwyższa wtedy kiedy 500 + było na drugie dziecko, nie było 300 +, nie było specjalnej ochrony matek po urodzeniu dziecka, pensja minimalna była mniejsza itd.
Nie działa dogmat im więcej tym lepiej.
Podobnie jest w państwach całej Europy, USA, Kanady.
Dzietność od 70 lat lat jest najwyższa na świecie w państwach najbiedniejszych czyli prawie cała Afryka, większość Ameryki Południowej, Ameryki Łacińskiej, część Azji.
W państwach tych kontynentów które mają najlepszą sytuację ekonomiczną dzietność na kontynencie jest najmniejsza, zestawiając z innymi państwami tego kontynentu. Zwykle wyższa niż w Europie, USA i Kanadzie ale różnice się zacierają.
Czy ktoś na prawdę wierzy że politycy tego nie wiedzą? Że ktoś analizując statystyki, prace badawcze nie widzi trendów 70-letnich?
Że doradcy, ba nawet cale think thanki zgromadzone wokół tych polityków też tego nie wiedzą?
Te dane są powszechne, powstawały różne artykuły, różne książki, niektóre są dostępne nawet przez internet i to za darmo. To nie jest wiedza tajemna.
Tak jak napisałem już wyżej, jak ktoś chce mieć piątkę dziec i tak ją ma, jak nie chce to będzie miał jedno-dwójkę dzieci choćby mu nawet tirem zwozili do domu gotówkę. Choćby mu państwo zbudowało nawet dwa domy i jeszcze mieszkanie tak na wszelki wypadek.
Wielu ludzi nie przyznaje się wprost dlaczego nie ma bądź nie chce mieć więcej niż dwójki dzieci.
Są też i tacy którzy mówią otwarcie i szczerze, mam dwójkę dzieci i tyle mi wystarczy, więcej nie dał bym rady, są to osoby majętne i znane.
Bo tu nie chodzi o to że ktoś nie da rady finansowo, tylko chodzi o kwestie witalno-fizyczno-psychologiczne jeśli można tak to nazwać.
Z czego zwykle wynikały nazwijmy to dawne metody wychowawcze? Wtedy właśnie jak ludzie zwykle mieli więcej niż dwójkę dzieci? Bo sobie nie radzili z większą liczbą dzieci. Sięgali po środku dość szybkie, skuteczne jak i też było to wynikiem nerwów. zmęczenia itd.
Chodzi tu o bicie, krzyk, różne kary. Wychowawstwo zakazowo-nakazowe.
Pomijam tu na przykład przypadki ludzi którzy mieli taki charakter i bez względu jak liczną mieli rodzinę, czy w ogóle mieli dzieci, czy nawet w ogóle mieli żonę byli typami choleryków, frustratów itd.