Niekończący się temat reform Balcerowicza i co wtedy miało się stać
https://twitter.com/a_posen/status/1373546897986752512
Na czym zwykle są oparte te oskarżenia o zaniżanie cen wartości sprzedawanych firm?
Na wielu błędach:
- wyceny wartości danej firmy ale z lat 70-tych kiedy funkcjonowała jeszcze względnie dobrze jak na PRL aczkolwiek z błędami czy nawet patologiami kiedy sprzedaż dokonuje się na przykład w pierwszej połowie lat 90-tych. Czyli innymi słowy cena przedsiębiorstwa w sytuacji sprzed kryzysu i porównywanie jej z tą już w czasie dużego kryzysu.
- podawanie rzekomej wyceny 100 % wartości przedsiębiorstwa bez uwzględniania że dana transakcja dotyczy na przykład 50 % przedsiębiorstwa
- szacowanie wartości przedsiębiorstwa o księgowość zakładu z czasów PZPR kiedy wiadomo że dochodziło do kreatywnej księgowości na masową skalę
-nie uwzględnianie długu ciążącego na danym przedsiębiorstwie. Bowiem poza zadłużeniem państwa PRL osobno były pozadłużane jeszcze przedsiębiorstwa. Długi jego spłata spoczywa na nowym właścicielu, dlatego to się odejmuje od ceny kupna
- wyceny na podstawie tego ile w PRLu zainwestowano w dane przedsiębiorstwo nie biorąc pod uwagę że istnieje jeszcze coś takiego jak inwestycje nietrafione czyli innymi słowy zmarnowane pieniądze. Nowy nabywca nie będzie pokrywał strat poprzedniego właściciela z tytułu jego błędnej strategi inwestycyjnej
- branie wartości sprzedanego przedsiębiorstwa z początku lat 90-tych i porównanie stanu tego przedsiębiorstwa 10 czy 15 lat później. Nie biorąc pod uwagę kilku rzeczy. Inwestycji przeprowadzonych przez nowego właściciela w tym czasie, przeprowadzonych restrukturyzacji, czasami zmiany profilu działalności. Nie wystarczy wziąć zysku netto z np. 2005 r. porównać z ceną sprzedaży w 1990 roku i powiedzieć że to za mało. Nie biorąc pod uwagę że w 2005 roku nie mamy już do czynienia z tą samą gospodarką i na pewnie nie warunkami kryzysu.
- nie branie pod uwagę że w latach 80-tych doszło do masowego druku pieniądza wypuszczonego na rynek i wygenerowanie najpierw dużej inflacji a następnie hiperinflacji która oczywiście odbija się na wartości przedsiębiorstw w danym kraju zwłaszcza w warunkach systemu socjalistycznego. Dodruk pieniądza w PRLu w tym czasie był większy niż w większości państw bloku wschodniego.
- nie branie pod uwagę tego że od momentu kryzysu gospodarczego który rozpoczął się w 1979 roku tak naprawdę nie wykonano wszystkich potrzebnych reform który ratowały by sytuacje a te które przeprowadzono nie były wystarczające. Gdyby na przykład sprzedawać przedsiębiorstwa w 1980 roku to na pewno były by zdecydowanie więcej warte niż kilkanaście lat później a w co najmniej części przypadków nie było by konieczności sprzedaży
- kwestie dodatkowych klauzuli: jak choćby harmonogram inwestycji ciążący na nowym właścicielu. Czyli zobowiązanie do przeznaczenia wcześniej ustalonych kwot w danym czasie tak żeby rozwinąć przejmowane przedsiębiorstwo. Zakaz sprzedaży ciążący na nowym właścicielu. Prawo pierwokupu przez państwo/ podmiot prywatny z kapitałem polskim ciążący na nowym właścicielu. Zapewnienie stałego zatrudnienia i w przypadku niektórych limitu dozwolonych osób które można zwolnić. Zapewnienie przez nowego właściciela tzw "poduszki socjalnej" czyli pieniądze czy bonów dla zwalnianego pracownika i czasami dla jego rodziny. W niektórych umowach stosowano zapis o minimalnej produkcji do spełnienia w skali rocznej. Naturalnie nie mówię że te wszystkie klauzule znajdowały się w każdej umowie sprzedaży, wszystkie na raz, tylko były różnie stosowane w zależności od sytuacji.
- niewątpliwie pewna czy też spora część krytyki, także tej płynącej ze środowisk solidarnościowych i partii post solidarnościowych jest zbudowana w oparciu o propagandę PRL. Jest także oparta o prace ekonomistów tyle że PRLowskich, zatrudnionych wcześniej w PZPR którzy dokonali oceny z własnej perspektywy, nie zawsze czy nawet często uwzględniając wszystko, dopuszczając się nie rzadko różnych typów manipulacji, traktując wybiórczo wyniki ekonomiczne i statystyki z danego czasu, czasami stosując myślenie życzeniowe. Można postawić nie tylko hipotezę ale też wniosek że motywem pracy przynajmniej części tych ekonomistów nie wspominając o mediach PRLowskich było przesunięcie odpowiedzialności czy też winy z władz PRLu oraz ich doradców, ekonomistów w stronę lat 90-tych zwłaszcza początku i Balcerowicza ale nie tylko. Ci ekonomiści jak i dawne media poprzedniego ustroju dopuszczały się właśnie między innymi tych błędów które podaje wyżej.
https://twitter.com/a_posen/status/1373546897986752512
Na czym zwykle są oparte te oskarżenia o zaniżanie cen wartości sprzedawanych firm?
Na wielu błędach:
- wyceny wartości danej firmy ale z lat 70-tych kiedy funkcjonowała jeszcze względnie dobrze jak na PRL aczkolwiek z błędami czy nawet patologiami kiedy sprzedaż dokonuje się na przykład w pierwszej połowie lat 90-tych. Czyli innymi słowy cena przedsiębiorstwa w sytuacji sprzed kryzysu i porównywanie jej z tą już w czasie dużego kryzysu.
- podawanie rzekomej wyceny 100 % wartości przedsiębiorstwa bez uwzględniania że dana transakcja dotyczy na przykład 50 % przedsiębiorstwa
- szacowanie wartości przedsiębiorstwa o księgowość zakładu z czasów PZPR kiedy wiadomo że dochodziło do kreatywnej księgowości na masową skalę
-nie uwzględnianie długu ciążącego na danym przedsiębiorstwie. Bowiem poza zadłużeniem państwa PRL osobno były pozadłużane jeszcze przedsiębiorstwa. Długi jego spłata spoczywa na nowym właścicielu, dlatego to się odejmuje od ceny kupna
- wyceny na podstawie tego ile w PRLu zainwestowano w dane przedsiębiorstwo nie biorąc pod uwagę że istnieje jeszcze coś takiego jak inwestycje nietrafione czyli innymi słowy zmarnowane pieniądze. Nowy nabywca nie będzie pokrywał strat poprzedniego właściciela z tytułu jego błędnej strategi inwestycyjnej
- branie wartości sprzedanego przedsiębiorstwa z początku lat 90-tych i porównanie stanu tego przedsiębiorstwa 10 czy 15 lat później. Nie biorąc pod uwagę kilku rzeczy. Inwestycji przeprowadzonych przez nowego właściciela w tym czasie, przeprowadzonych restrukturyzacji, czasami zmiany profilu działalności. Nie wystarczy wziąć zysku netto z np. 2005 r. porównać z ceną sprzedaży w 1990 roku i powiedzieć że to za mało. Nie biorąc pod uwagę że w 2005 roku nie mamy już do czynienia z tą samą gospodarką i na pewnie nie warunkami kryzysu.
- nie branie pod uwagę że w latach 80-tych doszło do masowego druku pieniądza wypuszczonego na rynek i wygenerowanie najpierw dużej inflacji a następnie hiperinflacji która oczywiście odbija się na wartości przedsiębiorstw w danym kraju zwłaszcza w warunkach systemu socjalistycznego. Dodruk pieniądza w PRLu w tym czasie był większy niż w większości państw bloku wschodniego.
- nie branie pod uwagę tego że od momentu kryzysu gospodarczego który rozpoczął się w 1979 roku tak naprawdę nie wykonano wszystkich potrzebnych reform który ratowały by sytuacje a te które przeprowadzono nie były wystarczające. Gdyby na przykład sprzedawać przedsiębiorstwa w 1980 roku to na pewno były by zdecydowanie więcej warte niż kilkanaście lat później a w co najmniej części przypadków nie było by konieczności sprzedaży
- kwestie dodatkowych klauzuli: jak choćby harmonogram inwestycji ciążący na nowym właścicielu. Czyli zobowiązanie do przeznaczenia wcześniej ustalonych kwot w danym czasie tak żeby rozwinąć przejmowane przedsiębiorstwo. Zakaz sprzedaży ciążący na nowym właścicielu. Prawo pierwokupu przez państwo/ podmiot prywatny z kapitałem polskim ciążący na nowym właścicielu. Zapewnienie stałego zatrudnienia i w przypadku niektórych limitu dozwolonych osób które można zwolnić. Zapewnienie przez nowego właściciela tzw "poduszki socjalnej" czyli pieniądze czy bonów dla zwalnianego pracownika i czasami dla jego rodziny. W niektórych umowach stosowano zapis o minimalnej produkcji do spełnienia w skali rocznej. Naturalnie nie mówię że te wszystkie klauzule znajdowały się w każdej umowie sprzedaży, wszystkie na raz, tylko były różnie stosowane w zależności od sytuacji.
- niewątpliwie pewna czy też spora część krytyki, także tej płynącej ze środowisk solidarnościowych i partii post solidarnościowych jest zbudowana w oparciu o propagandę PRL. Jest także oparta o prace ekonomistów tyle że PRLowskich, zatrudnionych wcześniej w PZPR którzy dokonali oceny z własnej perspektywy, nie zawsze czy nawet często uwzględniając wszystko, dopuszczając się nie rzadko różnych typów manipulacji, traktując wybiórczo wyniki ekonomiczne i statystyki z danego czasu, czasami stosując myślenie życzeniowe. Można postawić nie tylko hipotezę ale też wniosek że motywem pracy przynajmniej części tych ekonomistów nie wspominając o mediach PRLowskich było przesunięcie odpowiedzialności czy też winy z władz PRLu oraz ich doradców, ekonomistów w stronę lat 90-tych zwłaszcza początku i Balcerowicza ale nie tylko. Ci ekonomiści jak i dawne media poprzedniego ustroju dopuszczały się właśnie między innymi tych błędów które podaje wyżej.