Die Zeit odważnie o przegranej Zachodu w Afganistanie z Talibami.
https://wiadomosci.dziennik.pl/swiat/art...bowie.html
Po prostu Talibowie uprawiali prostą i skuteczną politykę. Według mnie podstawy sukcesu są mniej więcej takie
- obiecać życie wieczne jednocześnie zestawiając z wiecznym potępieniem czy stygmatyzacją jeszcze za życia doczesnego. na tych ludzie to działa mniej więcej tak jak na społeczeństwa większości Europy w XIII- XVII w.
- dopuścić zwykłych ludzi właśnie z prowincji do wytwarzania czy handlu opium i czerpaniem zysku, na pewno bardziej opłacalne niż hodowla kóz czy bydła tym bardziej że w Afganistanie postępuje proces jałowienia i pustynnienia gleby, 70 % powierzchni kraju go góry, a ponad 70 % społeczeństwa mieszka na wsiach i są potencjalnymi rolnikami czy też mogą się nimi stać. Już podawałem jeden czy dwa artykuły że proponowano nowe uprawy Afgańczykom, ale oni je odrzucili, takie które były by dla nich korzystne, na pewno bardziej opłacalne niż to co na co dzień.
- względem wszelkich rad traktować kryterium podejrzenia, spisku i tego kto mówi a nie co mówi. Doszukiwać się w tego typu radach, planach pomocowych, zainteresowaniu krytyki i tylko krytyki oraz obrażania. To nawet nie chodzi o jakieś wielkie zmiany społeczne, ale proste, praktyczne rady, takie na co dzień życiowe. Zwrócone naturalnie przeciwko Afgańskim rządzącym, Afgańczykom z miast czy niektórym Afgańczykom na wsi którym " poprzewracało się w głowie". Generalnie prosta taktyka że żadnych wad nie mają i nie mogą mieć, składają się z samych zalet nawet jak to dotyczy przestępstw i praktyk rodzinnych.
Przy takim reagowaniu które zazwyczaj jest emocjonalne nie istnieje skuteczny sposób komunikacji bez względu jak bardzo by nie była ona przemyślana, delikatna, rozłożona w czasie, nastawiona na cierpliwość.
Stąd się wzięło między innymi żeby Amerykanie już do żadnej wioski tam nie wchodzili. Nic praktycznie nie mówi, na pewno nie oceniali. Jak się tam coś dzieje nawet to ich to nie dotyczy, osobiste sprawy, nic nie widzieli, nic nie słyszeli, to niech się zajmuje tym ktoś inny.
W sumie po pewnym czasie reszta Afgańczyków reprezentująca państwo czy pracująca dla niego przeszli na to samo. Tak żeby nie dawać pożywki dla propagandy.
- sprowadzenie radykalnych imamów do roli pół bogów, właściwie chodzących współczesnych mesjaszy, ostatnich wyroczni. Dowolna brednia jest natchnionym poematem bożym.
Grać non stop jedną melodie. Widocznie im głupiej tym lepiej.
Nasze społeczeństwo polskie przeszło duże przemiany na przykład w XIX, i XX w. ale jedną ze składowych, można powiedzieć sukcesu jest to że przede wszystkim ludzie tego najczęściej chcieli. Nie to że zawsze wszyscy i to było takie łatwe, bo nie raz wcale nie było. Chcieli dać sobie pomóc, chcieli inaczej żyć. Być może gdyby nie inne podejście kościoła chrześcijańskiego czy też pomniejszych instytucji religijnych to niewkluczone że nigdy by się to nie udało lub przynajmniej zostały by spowolnione o pokolenie czy dwa. Bo na pewno to podejście było inne niż wiek czy dwa wcześniej.
Jest coś takiego jak bieda na własne życzenie czy też chęć życia nieuczciwie i przybiera ona czasami problem ogólnospołeczny i to się tyczy Afgańczyków.
Nie da się też ukryć że cześć Afgańczyków z prowincji chce po prostu żyć dość lekko, za pomoc humanitarną, żeby państwo coś wypłacało lub za socjal w Europie czy USA. Lekko niekoniecznie znaczy że dostatnio, po prostu na zadowalającym ich poziomie i dlatego że się do tego przyzwyczaili.
https://wiadomosci.dziennik.pl/swiat/art...bowie.html
Po prostu Talibowie uprawiali prostą i skuteczną politykę. Według mnie podstawy sukcesu są mniej więcej takie
- obiecać życie wieczne jednocześnie zestawiając z wiecznym potępieniem czy stygmatyzacją jeszcze za życia doczesnego. na tych ludzie to działa mniej więcej tak jak na społeczeństwa większości Europy w XIII- XVII w.
- dopuścić zwykłych ludzi właśnie z prowincji do wytwarzania czy handlu opium i czerpaniem zysku, na pewno bardziej opłacalne niż hodowla kóz czy bydła tym bardziej że w Afganistanie postępuje proces jałowienia i pustynnienia gleby, 70 % powierzchni kraju go góry, a ponad 70 % społeczeństwa mieszka na wsiach i są potencjalnymi rolnikami czy też mogą się nimi stać. Już podawałem jeden czy dwa artykuły że proponowano nowe uprawy Afgańczykom, ale oni je odrzucili, takie które były by dla nich korzystne, na pewno bardziej opłacalne niż to co na co dzień.
- względem wszelkich rad traktować kryterium podejrzenia, spisku i tego kto mówi a nie co mówi. Doszukiwać się w tego typu radach, planach pomocowych, zainteresowaniu krytyki i tylko krytyki oraz obrażania. To nawet nie chodzi o jakieś wielkie zmiany społeczne, ale proste, praktyczne rady, takie na co dzień życiowe. Zwrócone naturalnie przeciwko Afgańskim rządzącym, Afgańczykom z miast czy niektórym Afgańczykom na wsi którym " poprzewracało się w głowie". Generalnie prosta taktyka że żadnych wad nie mają i nie mogą mieć, składają się z samych zalet nawet jak to dotyczy przestępstw i praktyk rodzinnych.
Przy takim reagowaniu które zazwyczaj jest emocjonalne nie istnieje skuteczny sposób komunikacji bez względu jak bardzo by nie była ona przemyślana, delikatna, rozłożona w czasie, nastawiona na cierpliwość.
Stąd się wzięło między innymi żeby Amerykanie już do żadnej wioski tam nie wchodzili. Nic praktycznie nie mówi, na pewno nie oceniali. Jak się tam coś dzieje nawet to ich to nie dotyczy, osobiste sprawy, nic nie widzieli, nic nie słyszeli, to niech się zajmuje tym ktoś inny.
W sumie po pewnym czasie reszta Afgańczyków reprezentująca państwo czy pracująca dla niego przeszli na to samo. Tak żeby nie dawać pożywki dla propagandy.
- sprowadzenie radykalnych imamów do roli pół bogów, właściwie chodzących współczesnych mesjaszy, ostatnich wyroczni. Dowolna brednia jest natchnionym poematem bożym.
Grać non stop jedną melodie. Widocznie im głupiej tym lepiej.
Nasze społeczeństwo polskie przeszło duże przemiany na przykład w XIX, i XX w. ale jedną ze składowych, można powiedzieć sukcesu jest to że przede wszystkim ludzie tego najczęściej chcieli. Nie to że zawsze wszyscy i to było takie łatwe, bo nie raz wcale nie było. Chcieli dać sobie pomóc, chcieli inaczej żyć. Być może gdyby nie inne podejście kościoła chrześcijańskiego czy też pomniejszych instytucji religijnych to niewkluczone że nigdy by się to nie udało lub przynajmniej zostały by spowolnione o pokolenie czy dwa. Bo na pewno to podejście było inne niż wiek czy dwa wcześniej.
Jest coś takiego jak bieda na własne życzenie czy też chęć życia nieuczciwie i przybiera ona czasami problem ogólnospołeczny i to się tyczy Afgańczyków.
Nie da się też ukryć że cześć Afgańczyków z prowincji chce po prostu żyć dość lekko, za pomoc humanitarną, żeby państwo coś wypłacało lub za socjal w Europie czy USA. Lekko niekoniecznie znaczy że dostatnio, po prostu na zadowalającym ich poziomie i dlatego że się do tego przyzwyczaili.