26-12-2020, 14:14
Witam Państwa.
Ja jeszcze mam ostatnie leki na natręctwa myślowe, ale już nie biorę ich codziennie, tylko co parę dni.
Przez jakiś, krótki czas brałem nawet po dwie tabletki, żeby zwiększyć działanie leku, bo u mnie "myśli natrętne" są dość silne i ja nad tym nie mogę zapanować.
Ale i to nie całkiem pomaga.
Więc nie ma sensu dalej brać leków, tylko muszę na jakiś czas je odstawić. A już rok czasu biorę te leki. Po takim czasie powinna być jakaś poprawa. Może jakaś, minimalna jest... ? No ale z drugiej strony to żadne leki nie będą stu procentowo skuteczne. Nie ma "leków cudownych" na nic.
Leki są tylko po to, by pomagały doraźnie, by w jakiś sposób minimalizowały schorzenia. Ale nie są rozwiązaniem na wszystko.
W moim przypadku ja mam taki charakter, że zawsze się będę czymś przejmował, zawsze coś mnie będzie psychicznie męczyło.
Znam na tyle swoją psychikę, że wiem, czego się spodziewać.
Muszę z tym żyć i sobie radzić.
Innego wyjścia nie ma.
Chociaż w dzieciństwie, w bardzo młodym wieku nie miałem takich problemów z natręctwami myślowymi i ja się prawie wcale nie przejmowałem niczym.
Dopiero już, gdy miałem więcej lat to się nasiliło w głowie.
Nie wiem skąd to się wzięło.
Ja jeszcze mam ostatnie leki na natręctwa myślowe, ale już nie biorę ich codziennie, tylko co parę dni.
Przez jakiś, krótki czas brałem nawet po dwie tabletki, żeby zwiększyć działanie leku, bo u mnie "myśli natrętne" są dość silne i ja nad tym nie mogę zapanować.
Ale i to nie całkiem pomaga.
Więc nie ma sensu dalej brać leków, tylko muszę na jakiś czas je odstawić. A już rok czasu biorę te leki. Po takim czasie powinna być jakaś poprawa. Może jakaś, minimalna jest... ? No ale z drugiej strony to żadne leki nie będą stu procentowo skuteczne. Nie ma "leków cudownych" na nic.
Leki są tylko po to, by pomagały doraźnie, by w jakiś sposób minimalizowały schorzenia. Ale nie są rozwiązaniem na wszystko.
W moim przypadku ja mam taki charakter, że zawsze się będę czymś przejmował, zawsze coś mnie będzie psychicznie męczyło.
Znam na tyle swoją psychikę, że wiem, czego się spodziewać.
Muszę z tym żyć i sobie radzić.
Innego wyjścia nie ma.
Chociaż w dzieciństwie, w bardzo młodym wieku nie miałem takich problemów z natręctwami myślowymi i ja się prawie wcale nie przejmowałem niczym.
Dopiero już, gdy miałem więcej lat to się nasiliło w głowie.
Nie wiem skąd to się wzięło.
Jestem sobie.