Ocena wątku:
  • 0 głosów - średnia: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Mitomania
#1
Pseudologia (inaczej pseudologia fantastica, mitomania, kłamstwo patologiczne, zespół Delbrücka, łac. mitomania, ang. pathological lying)(łac. mitomania, ang. pathological lying

Zaburzenie psychiczne objawiające się patologiczną skłonnością do opowiadania kłamstw najczęściej pod postacią zmyślonych historii przedstawiających opowiadającego w korzystnym świetle. 

Za typowe dla mitomanii uznaje się, że motywacja do tworzenia kłamstw jest wewnętrzna: może nią być pragnienie zwrócenia na siebie uwagi, bycia podziwianym, podwyższenia swojego znaczenia, zaprezentowania się jako osoba o szczególnych zdolnościach, osiągnięciach lub znajomościach. 

Przyjmuje się, że motywacje te związane są z dysfunkcjonalnymi mechanizmami psychologicznymi zakorzenionymi w osobowości mitomanów. Skłonność mitomanów do zmyślania najczęściej obecna jest całymi latami, a ich opowieści zwykle są złożone i rozbudowane. 

W mitomanii kłamstwa nie mają charakteru urojeniowego – mitoman zdaje sobie sprawę z tego, że kłamie, choć trudno mu się powstrzymać przed opowiadaniem kłamstw. Skonfrontowany z zarzutem mówienia nieprawdy może brnąć głębiej w wymyślanie kłamliwych usprawiedliwień lub niechętnie przyznać się do kłamstwa. 

Typowo kłamstwa mitomanów nie są całkowicie nieprawdopodobne ani absurdalne. Początkowo osoby niezaznajomione z mitomanem mogą odbierać jego zmyślone opowieści jako prawdziwe, lecz w miarę wysłuchiwania kolejnych niezwykłych historii mogą reagować coraz większym powątpiewaniem i dystansem wobec mitomana. 

Choć może doprowadzić to do utraty zaufania otoczenia, ostracyzmu wobec mitomana, a nawet komplikacji w jego życiu osobistym i zawodowym, zwykle jego wewnętrzne potrzeby nie pozwalają mu zrezygnować z kłamstw. O ile u małych dzieci skłonności do zmyślania historii o podobnych cechach mogą się przejściowo pojawiać i są zjawiskiem naturalnym związanym z chęcią przeżywania baśniowych przygód, o tyle u młodzieży i dorosłych tendencja do patologicznego kłamania mogą być skutkiem dysfunkcji ośrodkowego układu nerwowego – według niektórych badaczy może dotyczyć nawet 40% mitomanów. Obserwuje się także współwystępowanie mitomanii z różnego rodzaju zaburzeniami osobowości. Mitomanię opisał jako pierwszy Anton Delbrück w 1891 roku.
(wikipedia)

Mitomania: czym jest?

Mitomani tworzą swoją alternatywną, znacznie inną od prawdziwej, rzeczywistość. 

Osoby borykające się z mitomanią swoimi kłamstwami zazwyczaj ubarwiają samych siebie, pokazując się jako ludzie lepsi niż w rzeczywistości są. Kłamstwa patologiczne dotyczyć mogą np. tego, że mitoman ma wyjątkowo dobrą pozycję zawodową, obdarzony jest wieloma zdolnościami, czy że jest on znajomym wysoko postawionych ludzi.
Osoby patologicznie kłamiące mogą przedstawiać siebie niejako jako bohaterów – możliwa jest również sytuacja odwrotna, gdzie będą one pokazywały innym siebie jako ofiary. Zazwyczaj mitoman to doskonały mówca, który słowami umiejętnie tworzy alternatywne światy. 

Przyczyny mitomanii:


Istnieje kilka przyczyn mitomanii – mogą być one zarówno wrodzone, jak i nabyte. Do pierwszej grupy zaliczyć należy genetyczne skłonności psychopatyczne. Najczęściej patologicznymi kłamcami są osoby rozchwiane emocjonalnie, niedowartościowane oraz te o usposobieniu histerycznym.
Z kolei, do przyczyn nabytych zaliczamy m.in. niektóre choroby mózgu, trudne dzieciństwo, traumatyczne przeżycia – co wiąże się z chęcią wyparcia rzeczywistości bądź zwrócenia na siebie uwagi. Mitomania dotyczy również dzieci, jednak najczęściej zwiąże się to z chwilowym zaburzeniem, które jest niegroźne (dziecko z tego wyrasta). Problem jednak najsilniej objawia się, gdy dotyczy osoby dorosłej, która nie odróżnia fikcji od rzeczywistości i utrudnia funkcjonowanie zarówno sobie, jak i innym. Warto również podkreślić, iż przeprowadzone dotychczas badania potwierdzają, iż u około 50% osób dotkniętych mitomanią, występują również choroby neurologiczne. Co więcej, częściej występuje ona u kobiet.


Jak patologiczne kłamstwa wpływają na życie mitomana?

O mitomanach powiedzieć można jedno: z pewnością nie mają oni lekkiego życia. Możliwe, że ich otoczenie (czasami nawet przez długi czas) nie zorientuje się, że wciąż i wciąż styka się z kłamstwem, jednakże prawda w końcu wychodzi na jaw. Ostatecznie mitomanom mogą rozpadać się związki – zasadniczo nikt nie lubi przecież ciągle być okłamywanym i nawet najbardziej zakochany partner może w końcu porzucić mitomana. Osoby z mitomanią mogą również doświadczać problemów w życiu zawodowym – szef mający nawet bardzo dobrego, ale wciąż patologicznie kłamiącego pracownika, może w końcu zdecydować się na wręczenie mu wypowiedzenia.
Mitomania – biorąc pod uwagę powyższe – rzeczywiście może więc stanowić dla doświadczającego jej człowieka poważny problem


Leczenie:

Patologicznym kłamcom można pomóc tylko przez kontakt ze specjalistą psychologiem lub psychiatrą i nawiązanie regularnej terapii. Właściwe zdiagnozowanie przyczyny pozwoli mitomanowi na nowe życie pozbawione kłamstw. Terapia jest dość czasochłonna, wymaga wielu sesji. 

Leczenie mitomanii nie polega na podawaniu środków farmaceutycznych. 

W leczeniu mitomanii ważną rolę odgrywa poszukiwanie potencjalnych czynników, które mogły sprzyjać jej wystąpieniu – np. konfliktów emocjonalnych, których początek wystąpił w dzieciństwie czy podczas dorastania. Podczas psychoterapii osób kłamiących patologicznie istotne są również treningi behawioralne, modyfikujące zachowania pacjentów.

https://destrudo.pl/mitomania/
Odpowiedz
#2
Trudne jest życie z mitomanem?
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości