Fobia społeczna i depresja
zaburzenie schizotypowe - Wersja do druku

+- Fobia społeczna i depresja (https://fsid.pl)
+-- Dział: Choroby i zaburzenia (https://fsid.pl/forumdisplay.php?fid=6)
+--- Dział: Zaburzenia osobowości (https://fsid.pl/forumdisplay.php?fid=11)
+--- Wątek: zaburzenie schizotypowe (/showthread.php?tid=123)



zaburzenie schizotypowe - Dale Cooper - 22-07-2018

Zaburzenia schizotypowe[




Zaburzenie typu schizofrenii (schizotypowe)
ICD-10
F21

Schizotypowe zaburzenie osobowości
DSM-IV




Zaburzenia schizotypowe (zaburzenia typu schizofrenii, ang. schizotypal disorder) – kategoria diagnostyczna obejmująca zaburzenia cechowane długotrwałym przebiegiem o trudnym do uchwycenia początku (co zbliża je do zaburzeń osobowości) oraz obrazem klinicznym charakteryzującym się uderzającą niezwykłością (np. ekscentrycznością, czasami dziwacznością) przeżyć i zachowań, przypominających typowe objawy schizofrenii. U osób z tym zaburzeniem występuje ograniczona zdolność do zawierania bliskich znajomości i utrzymywania związków z innymi, skłonność do społecznego wycofywania się. Występuje u około 3% populacji.



Według DSM IV aby rozpoznać schizotypowe zaburzenie osobowości osoba powinna spełniać co najmniej pięć z poniższych kryteriów:
  • ma poczucie, że cała uwaga skupia się na niej, na przykład, że inni ludzie w pomieszczeniu mówią o niej (bez urojeń na tym tle),

  • ma dziwaczne przekonania, skłonności do magicznego myślenia, niezgodnego z normami subkultury, do której należy,

  • doświadcza niezwykłych doznań zmysłowych, na przykład złudzenia dotyczące doznań cielesnych,

  • pojawiają się myśli o charakterze paranoidalnym, jest podejrzliwa,

  • nieadekwatne albo zahamowane emocje,

  • ekscentryczne, niezwykłe zachowanie i wygląd,

  • dziwaczny sposób myślenia i mówienia,

  • oprócz najbliższych krewnych nie ma przyjaciół ani innych zaufanych osób,

  • w relacjach z ludźmi doświadcza lęku, który wiąże się raczej z paranoidalnymi fantazjami niż z negatywną samooceną, nie zmniejsza się on w miarę trwania znajomości.
  oprócz tych kryteriów są jeszcze objawy dla typowego ekscentryka z tym zaburzeniem jak:

  • trzymają się swoich myśli, przekonań bez względu na to co o tym myślą inni, czy jest to rozumiane i akceptowane, czy też nie,

  • nie odczuwają silnej potrzeby bliskich związków, są niezależni, zamknięci w sobie,

  • obce im są reguły określające funkcjonowanie różnych społeczności, sami stwarzają swój własny, niezwykły styl życia, nierzadko ekscentryczny,

  • są otwarci na różne niestandardowe koncepcje, interesują się okultyzmem, zjawiskami paranormalnymi,

  • mają skłonności ku metafizyce, pociąga ich myślenie abstrakcyjne,

  • pomimo tego, że są mocno skupieni na sobie, potrafią obserwować innych ludzi, są czuli na to jak inni na nich reagują.
O ile cechy te są obecne w umiarkowanym stopniu, to w żaden sposób takiej osobie nie muszą przeszkadzać w szczęśliwym życiu a wręcz w wielu okolicznościach mogą stanowić atut, który odpowiednio wykorzystany może przyczynić się do sukcesów życiowych.



Kryteria ICD-10
Aby rozpoznać zaburzenie schizotypowe, co najmniej 3-4 cechy z listy powinny być obecne przez co najmniej dwa lata.

  1. niedostosowany i ograniczony afekt

  2. dziwne, ekscentryczne lub niezwykłe zachowanie albo wygląd

  3. słaby kontakt z innymi, skłonność do społecznego wycofywania

  4. dziwne przekonania, myślenie magiczne, wpływające na zachowanie i niespójne z normami kulturowymi

  5. podejrzliwość, nastawienia paranoidalne

  6. natrętne ruminacje bez wewnętrznego oporu, często o treści dysmorfofobicznej, seksualnej lub agresywnej

  7. niezwykłe doświadczenia percepcyjne z włączeniem iluzji somatosensorycznych (cielesnych) lub innych, depersonalizacja i derealizacja

  8. puste, rozwlekłe, metaforyczne, nadmiernie wypracowane lub stereotypowe myślenie, przejawiające się dziwacznymi wypowiedziami lub w inny sposób, bez większego rozkojarzenia

  9. niekiedy przemijające epizody quasi-psychotyczne z nasilonymi iluzjami, omamami słuchowymi lub innymi oraz myślami podobnymi do urojeń, zwykle występujące bez udziału czynników zewnętrznych.
Leczenie :


Większość osób z zaburzeniami schizotypowymi nie wymaga lub nie odczuwa potrzeby leczenia. W sytuacjach kontaktu tych osób z instytucjami medycznymi zaleca się podejście zindywidualizowane, obejmujące oddziaływania psychoterapeutyczne i ewentualnie farmakologiczne.Osoby ze schizotypowym zaburzeniem osobowości często pozostają na bardzo niskim poziomie funkcjonowania, najniższym w porównaniu z osobami z osobowością chwiejną emocjonalnie, unikającą i obsesyjno-kompulsyjną. Często pracują na stanowiskach poniżej ich kwalifikacji.


RE: zaburzenie schizotypowe - Dale Cooper - 23-12-2018

ja dalej uważam że nie ma takiej w medycynie zaburzenie co siedzi w mej głowie. Jestem mieszanką wielu zaburzeń czy tam chorób psychicznych . Nie ma opcji przepisania mi jednej cechy ,to nie możliwe więc uważam że ze schizotypią jestem związany ale odłamkiem bo nie ma coś takiego co ja mam . Więc uważam że jestem sam na świecie z tym problemem ,niestety .


RE: zaburzenie schizotypowe - Bella - 06-08-2019

Ja też pozostaję sama ze swoim problemem bo nikt nie jest w stanie mnie zdiagnozować.